شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان از ناامیدشدن پزشکان از به هوش‌آمدن هستی حسین‌پناهی خبر داده است؛ دانش‌آموز ۱۶ساله اهل دهگلان کردستان که از ۱۹ آبان در پی حمله مأموران حکومتی به کما رفت.
کانال شورای هماهنگی فرهنگیان شامگاه یکشنبه ۲۵ آبان با اعلام این خبر اعلام کرد: «با توجه به سطح خیلی پایین هوشیاری و دیگر علائم حیاتی، پزشکان از به هوش‌آمدن هستی قطع امید کرده و پیشنهاد ترخیص و نگهداری از او در منزل را داده‌اند».
هستی حسین‌پناهی یکی از دانش‌آموزان اهل روستای قروچای از توابع دهگلان در استان کردستان است که ۱۹ آبان خبر رسید «با ضربه باتون مأموران حکومتی به سرش» در جریان سرکوب اعتراضات سراسری به کما رفته است.
در آن زمان شورای هماهنگی فرهنگیان به‌نقل از منابع محلی اعلام کرد که «پدر هستی تهدید شده تا بگوید دخترش از ماشین خود را به بیرون پرت کرده، اما مادرش می‌گوید که در مدرسه او را با باتون زده‌اند و اثر باتون روی سرش کاملاً مشخص بود».
این شورا همچنین افزوده که «پزشکان علت مرگ مغزی هستی را ضربە مستقیم بە سر اعلام کردەاند»، با این حال هنوز هیچ گزارش رسمی در این باره منتشر نشده است.
در جریان سرکوب اعتراضات «زن زندگی آزادی» که از ۲۶ شهریور در پی اعلام خبر کشته‌شدن مهسا امینی در بازداشت پلیش گشت ارشاد آغاز شد و همچنان ادامه دارد، گزارش‌ها و ویدئوهای بسیاری از یورش‌بردن مأموران حکومتی به مدارس منتشر شده است.
در جریان این حمله‌ها شمار بسیاری از کودکان دانش‌آموز زخمی و مضروب و شماری بازداشت و به کانون‌های اصلاح و تربیت (زندان مخصوص زیر ۱۸ساله‌ها) منتقل شده‌اند.
بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
روز یکشنبه ۲۵ دی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با انتشار بیانیه‌ای خواستار پایان‌گرفتن حضور مأموران در مدارس شد و نوشت حضور مأموران حکومتی در مدارس «با انفعال کامل وزارت‌خانه و با تأیید ضمنی وزیر بی‌کفایت آموزش و پرورش همراه شد تا جایی که برخی مدارس کشور را به پایگاهی برای نیروهای امنیتی تبدیل کرد».
بر اساس آن‌چه در این بیانیه آمده، «ورود این نیروها به مدارس منجر به معرفی برخی دانش‌آموزان به نهادهای امنیتی و اخراج برخی از آنان» نیز شده است.
بر اساس این گزارش و همچنین گزارش‌های شهروندی منتشرشده در چهار ماه گذشته، بسیاری از مدارس شاهد استقرار لباس‌شخصی‌هایی از نهادهای گوناگون از جمله سپاه پاسداران و بسیج «به‌عنوان مبلغ» در میان کادر مدیریت یا آموزشی مدارس بوده است.
در جریان سرکوب اعتراضات «زن زندگی آزادی» که از ۲۶ شهریور در پی اعلام خبر کشته‌شدن مهسا امینی در بازداشت پلیش گشت ارشاد آغاز شد و همچنان ادامه دارد، گزارش‌ها و ویدئوهای بسیاری از یورش‌بردن مأموران حکومتی به مدارس منتشر شده است.
در جریان این حمله‌ها شمار بسیاری از کودکان دانش‌آموز زخمی و مضروب و شماری بازداشت و به کانون‌های اصلاح و تربیت (زندان مخصوص زیر ۱۸ساله‌ها) منتقل شده‌اند.
بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
روز یکشنبه ۲۵ دی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با انتشار بیانیه‌ای خواستار پایان‌گرفتن حضور مأموران در مدارس شد و نوشت حضور مأموران حکومتی در مدارس «با انفعال کامل وزارت‌خانه و با تأیید ضمنی وزیر بی‌کفایت آموزش و پرورش همراه شد تا جایی که برخی مدارس کشور را به پایگاهی برای نیروهای امنیتی تبدیل کرد».
بر اساس آن‌چه در این بیانیه آمده، «ورود این نیروها به مدارس منجر به معرفی برخی دانش‌آموزان به نهادهای امنیتی و اخراج برخی از آنان» نیز شده است.
بر اساس این گزارش و همچنین گزارش‌های شهروندی منتشرشده در چهار ماه گذشته، بسیاری از مدارس شاهد استقرار لباس‌شخصی‌هایی از نهادهای گوناگون از جمله سپاه پاسداران و بسیج «به‌عنوان مبلغ» در میان کادر مدیریت یا آموزشی مدارس بوده است.
شورای هماهنگیِ تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بیانیه خود، با اشاره به غیرقانونی‌بودن حضور نیروهای امنیتی و نظامی در مدارس تحت هر عنوان، تأکید کرده است که «این موضوع با آزار و آسیب جسمی و روحی و روانی دانش‌آموزان همراه است و تحت هر شرایطی محکوم است و باید متوقف شود».
پیش از این، در هفتم آذرماه، یونیسف نیز با صدور بیانیه‌ای رسمی در مورد «تداوم یورش‌بردن به برخی مدارس و تفتیش» دانش‌آموزان «به‌شدت» اظهار نگرانی و تأکید کرده بود که «مدارس باید همیشه مکان امنی برای کودکان باشد».
با این حال، در چهار ماه گذشته سرکوب کودکان و نوجوانان معترض تنها به مدارس محدود نمانده و از شروع اعتراضات تا کنون، بر اساس گزارش سازمان حقوق بشر ایران، دست‌کم ۶۴ کودک نیز توسط نیروهای حکومتی کشته شده‌اند.
کشتن کودکان و رفتار خشونت‌آمیز نیروهای حکومتی با کودکان در حالی انجام می‌شود که جمهوری اسلامی به‌طور رسمی در کنوانسیون حقوق کودک عضویت دارد و «موظف به احترام، حمایت و اجرای حقوق کودکان برای زندگی، حریم خصوصی، آزادی اندیشه و اجتماعات مسالمت‌آمیز است».