بعد از یک دورۀ کوتاه که آشتی تهران و ریاض خوشبینی‌هایی را در منطقه ایجاد کرده بود، روزنامۀ کیهان بار دیگر حملات و تهدیدهای قدیمی خود را علیه عربستان سعودی از سرگرفت. به نوشتۀ این روزنامه، عادی‌‌سازی احتمالی دولت سعودی با اسرائیل یک «خیانت ویژه» به حساب می‌آید.

روز چهارشنبه ۱۲ مهر، کیهان چاپ تهران در یادداشتی تحت عنوان «سعودی‌ها به کجا می‌روند؟» نوشت که کشورهای جهان اسلام حق ندارند به تنهایی در مورد روابط خود با اسرائیل تصمیم بگیرند زیرا «عادی‌‌سازی با دشمن اسلام یک امر قابل تجزیه نیست، به‌گونه‌ای که هر جزء جهان اسلام بگوید براساس نگرش‌ها و مصالح خود در این خصوص تصمیم می‌گیرد.»  

کیهان سپس به تهدید می‌پردازد و می‌نویسد: «هرکس با دشمن ارتباط می‌گیرد و به‌خصوص با او عادی‌‌سازی می‌کند به همه مسلمانان ضربه زده است و از این‌روی باید در انتظار واکنش شدید مسلمانان در هر نقطه‌ای باشد.»

در این یادداشت که با امضای «سعدالله زارعی» انتشار یافته، صریحاً به عربستان هشدار داده شده که اگر با اسرائیل «عادی‌سازی» کند، باید هزینۀ آن را بپردازد. کیهان می‌نویسد: «به دلیل جایگاه خاص دو شهر ویژه مکه و مدینه و وجود کعبه، عربستان وضع متفاوتی از کشورهایی مثل بحرین، امارات و مراکش دارد و عقوبتی که در انتظار آن است با بقیه متفاوت می‌باشد.»

کیهان تهدید می‌کند که «واکنش‌های مردمی» نسبت به برقراری رابطه میان اسرائیل و عربستان «می‌تواند هر روز حادثه‌ای را در ریاض، ابوظبی و… پدید آورد.» این روزنامه مثال می‌زند که «وجود سازمان‌های انقلابی در سطح منطقه و امکان سریع شکل‌گیری گروه‌های مقاومت مردمی نظیر گروه جوان “عرین الأسود” در کرانه باختری، می‌تواند یک دردسر دامنه‌دار را برای دولت‌هایی که به اسلام و مسلمین خیانت کرده‌اند، به وجود آورد.»

«عرین الأسود» یک گروه تازه‌تأسیس و تندرو فلسطینی است که عملیات مسلحانۀ خود را از تابستان ۲٠۲۲ آغاز کرد. به درستی معلوم نیست که این گروه از سوی چه کسانی حمایت می‌شود اما خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی از آن با عنوان «کابوس جدید صهیونیست‌ها» یاد کرده‌اند. خبرگزاری فارس نیز در مهرماه پارسال نوشت که عرین‌الأسود «گروه مقاومت جدیدی است که وحشت به جان تل‌آویو انداخته است».

روزنامۀ کیهان سپس با اشاره به شبه‌نظامیان وابسته به جمهوری اسلامی که در عراق فعال هستند می‌نویسد: «در کشورهای منطقه مثلاً در عراق، گروه‌های شناخته‌ای هستند که می‌توانند گروه‌های مقاومت را در کشور دیگری میزبانی و پشتیبانی نمایند.»