در آستانه برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری در ایران، جمعی از تشکل‌ها و فعالان دانشجویی در بیانیه‌ای ضمن اعلام تحریم شرکت در این انتخابات، اعلام کردند که به «سرنگونی جمهوری اسلامی و پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی» رأی می‌دهند.

ششمین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری روز ۱۱ اسفند، کمتر از یک هفته دیگر، همزمان با مرحله نخست انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار خواهد شد.

اما با وجود تأکید چندباره رهبر جمهوری اسلامی بر ضرورت شرکت در این انتخابات، تاکنون بسیاری از چهره‌های سیاسی در خارج از ایران و برخی از فعالان سیاسی و مدنی در داخل انتخابات را تحریم کرده‌اند.

همگام با این تحریم‌کنندگان، جمعی از تشکل‌ها و فعالان دانشجویی داخل کشور نیز در بیانیه‌ای که روز دوشنبه، هفتم اسفندماه، منتشر شد نوشته‌اند: «ما حرفمان را در خیابان زده‌ایم و محکم گفته‌ایم که با پیشبرد و پیروزی انقلاب زن زندگی آزادی جمهوری اسلامی را نابود خواهیم کرد و حتی تحریم انتخابات را کافی نمی‌دانیم.»

به گفته آنها، جمهوری اسلامی «در حال کشمکش و درگیری هر روزه برای بقای خودش است و ما هم در تلاشیم تا نابودی این حکومت کثیف که شرایط ضدانسانی موجود را برای میلیون‌ها نفر از ما ایجاد کرده، نزدیک و نزدیک‌تر کنیم.»

در این بیانیه، به نام تشکل‌هایی از دانشگاه‌های تهران، دانشگاه آزاد، اهواز، اصفهان، کردستان و اردبیل اشاره شده است.

بیانیه فعالان دانشجویی در روزی منتشر شده است که ۲۷۵ فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در ایران نیز با انتشار بیانیه‌ای انتخابات پیش رو در کشور را «مهندسی‌شده» و «صحنه‌آرایی» خوانده و تأکید کردند که حاضر نیستند در آن شرکت کنند.

پیش از آنها، نرگس محمدی، برنده زندانی جایزه صلح نوبل، نیز «تحریم انتخابات فرمایشی» را «نه صرفاً از منظر سیاسی، بلکه از بُعد اخلاقی وظیفه» همگان اعلام کرده است.

روند مشارکت در انتخابات مختلف جمهوری اسلامی از سال ۹۸ سیر نزولی چشمگیر داشته و در آخرین انتخابات که سال ۹۸ برگزار شد، کمتر از نیمی از افراد واجد شرایط پای صندوق‌های رای حاضر شدند.

در آن انتخابات، بیش از سه میلیون و ۷۰۰ هزار رأی سفید و باطله به دست آمد که بیش از ۱۳ درصد کل آرا را تشکیل می‌داد و بعد از ابراهیم رئیسی در مقام دوم قرار گرفت.

جامعه ایران در سال‌های اخیر با مشکلات بزرگ اقتصادی، تحریم‌های ناشی از سیاست‌های رهبران جمهوری اسلامی و سرکوب وسیع نیروهای امنیتی و انتظامی و نیروهای امنیتی روبه‌رو بوده و آمار شرکت‌کنندگان در چند انتخابات گذشته نشان می‌دهد که رای‌دهندگان، امید خود به تغییر از طریق صندوق رأی را از دست داده‌اند.