شماری از فعالان زن زندانی در اوین، ضمن تأیید مرگ سارا تبریزی در پی فشارهای امنیتی و احضار دوباره از سوی اداره اطلاعات، «حکومت» را مسئول مرگ این جوان ۲۰ ساله معرفی کردند.
هشت کنشگر زن زندانی در نامه‌ای از زندان اوین که به دست رادیوفردا رسیده نوشتند که سارا تبریزی پس از بازداشت در دی‌ماه سال گذشته در زندان اوین تحت شکنجه و مورد تهدید قرار گرفته و چهارم فروردین یعنی یک روز پیش از مرگش احضاریه‌ای را از اداره اطلاعات تهران دریافت کرده بود.
هشت فعال زن زندانی، نرگس محمدی، ناهید تقوی، آنیشا اسداللهی، سپیده قلیان، ریحانه انصاری‌نژاد، محبوبه رضایی، مریم حاج‌حسینی و گلرخ ایرایی، در نامه‌شان مسئولیت مرگ سارا تبریزی را بر عهده «حکومت» جمهوری اسلامی دانسته‌اند.
آنها همچنین در این نامه با اشاره به این که «یک هفته [در زندان] در کنارمان بود» بخش اعظم گزارش‌هایی را که در یک هفته گذشته درباره خانم تبریزی منتشر شده بود تأیید کرده‌اند.
در هفته دوم فروردین ۱۴۰۳ گزارش‌هایی مبنی بر مرگ «مشکوک» سارا تبریزی پس از فراخوانده شدن از سوی نهادهای امنیتی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.
پس از چند روز قوه قضائیه جمهوری اسلامی به این گزارش‌ها واکنش نشان داد.
مرکز رسانه قوه قضائیه روز جمعه، ۱۰ فروردین، اعلام کرد که پدر سارا تبریزی روز پنجم فروردین «طی تماس با کلانتری محل سکونت‌شان در شهرستان شهریار استان تهران اعلام کرده بود که دخترش از خواب بیدار نمی‌شود و ظاهراً فوت شده است.»
قوه قضائیه همچنین ادعا کرده است که در روز‌های پایانی سال ۱۴۰۲ و روز‌های آغازین سال ۱۴۰۳ هیچ احضاریه‌ای از سوی نهادهای امنیتی یا قضایی برای خانم تبریزی صادر نشده است.
رادیوفردا نمی‌تواند به طور مستقل خبر عدم احضار دوباره سارا تبریزی توسط نهادهای امنیتی را تأیید کند.
این نهاد اما خبر بازداشت سارا تبریزی در سال گذشته را تأیید و اعلام کرده که او ۱۸ دی ۱۴۰۲ «به اتهام استفاده از اسناد و گذرنامه جعلی برای خروج از کشور، بازداشت و پس از طی مراحل تحقیقات پرونده در تاریخ ۲۵ دی گذشته با قرار وثیقه از زندان آزاد» شده است.
برخی منابع آگاه نیز به رادیوفردا گفته‌‌اند که اتهام خانم تبریز «جعل مدارک» بوده و او در مدت بازداشت «خیلی ترسیده بوده… و وضع روحی مناسبی نداشته است.»
در متن نامه کنشگران زن زندانی که در استوری حساب کاربری نرگس محمدی، برنده صلح نوبل، نیز منتشر شده آمده است که سارا تبریزی در یک هفته‌ای که در زندان اوین بوده از «وحشتش» درباره «عملی شدنِ تهدیدهای بازجو» گفته و «بعد از سه شب انفرادی در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات از شدت ضربان قلب و حمله‌های عصبی به بهداری منتقل و بعد از تجویز پزشک به سلول چندنفره برده شده بود.»
بر اساس این نامه مهم‌ترین درخواست بازجو از خانم تبریزی «همکاری» بوده و او پس از آزادی «مفهوم همکاری را فهمیده بود» و با وجود «تماس‌های مکرر و پیشنهاد بازجو، حاضر به تن دادن به آن نبود.»
فعالان زن زندانی در ادامه تأکید کرده‌اند که این زن جوان «در ادامه به بازداشتِ دوباره و افشای اطلاعات خصوصی‌اش» تهدید شده و روز چهارم فروردین، احضاریه‌ای از اداره اطلاعات تهران دریافت کرده بود.
این نخستین بار نیست که خبر مرگ یک زندانی سیاسی پس از آزادی او منتشر می‌شود. این اتفاق به‌ویژه در پی اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» چند بار در ایران رخ داده است.