شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و ۱۴ زندانی محبوس در زندان اوین، طی بیانیه های جداگانه ای به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی اعتراض کردند. شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان گفته است در صورت عدم لغو این حکم تجمع های اعتراضی برگزار خواهد شد و زندانیان سیاسی تاکید کرده اند پایان این تباهی مطلقه با قدرت بی انتهای مقاومت مردم در همین خیابان‌های اشغال شده خواهد بود
بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در محکومیت حکم اعدام توماج صالحی
خبر کوتاه بود اما تلخ و ناگوار
ملت شریف ایران
سال ۱۴۰۱ سال کشت و کشتار و ابراز خشونت عریان حاکمیت علیه مردمی بود که به روشی کاملا مسالمت‌آمیز اعتراض خود را اعلام نمودند.
در سال ۱۴۰۲ شاهد دستگیری گسترده، اعدام، اخراج، انفصال و تحمیل سکوت به معترضان، فعالان مدنی، صنفی و خانواده‌های دادخواه بودیم.
در سال ۱۴۰۳ هم شاهد لشکرکشی حاکمیت به خیابان‌ها هستیم تا لباس فرم تعریف شده‌ی خود را به دختران و زنان تحمیل نمایند.
اما خبری که آحاد مردم را در بهت و نگرانی فرو برد، صدور حکم اعدام توماج صالحی بود. هنرمند بزرگی که ضمن حمایت از مردم، صدای اعتراض آنها شد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، حکم اعدام توماج_صالحی را که فاقد وجاهت حقوقی و در تعارض با عدالت قضایی می‌باشد، شدیدا محکوم نموده و خواهان نقض حکم و آزادی فوری ایشان می‌باشد. در صورت عدم لغو حکم، (تجمعات اعتراَضی) شکل خواهد گرفت.
بدیهی است برخوردهای خشونت‌بار حاکمیت از سال ۱۴۰۱ تا امروز در مقابل خواسته‌های بحق مردم نمی‌تواند منجر به سکوت و خاموشی جنبشی گردد که ناشی از ناکارآمدی حاکمیت در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و بین‌المللی در چند دهه اخیر بوده است.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
بیانیه ۱۴ زندانی سیاسی در محکومیت حکم توماج صالحی
سزای سکوت امروز ما، حکم فردای تک تک ماست
صدور حکم بی‌شرمانه‌ی اعدام برای توماج صالحی، هنرمند متعهد و مبارز، آنهم با رویه‌ای رسوا در بیدادگاههای نظام یکبار دیگر ماهیت ضد بشری و عمق تباهی این حکومت را افشا کرد.
حکومت اسلامی این‌روزها غره از توهم اقتدار خارجی، در تمنای اقتدار داخلی از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند. از سویی با لشگرکشی، خیابان‌ها را به میدان جنگ تن به تن با زنان آزادی‌خواه ایران تبدیل کرده و از سوی دیگر در تقلای انتقام‌کشی از معترضین و مخالفین، امیدهای جامعه را به کمین نشسته و در مقابله با مدنی‌ترین نوع مبارزه و حتی اعتراض به زبان هنر هم با نهایت بی‌رحمی واکنش نشان می‌دهد تا با احکام غیر انسانی، حبس‌های طولانی و تبعید و “طناب‌های آماده برای گردن” برابر مردم بی‌دفاع قدرت‌نمایی کند و به جامعه هشدار دهد که هر اعتراضی حتی بی‌خشونت و مدنی را هم با پنجه‌ی استبداد انتظار می‌کشد. گویی برای کین‌جویی از جامعه‌ای که “النصر بالرعب” را بی‌اثر کرده، کمر به حذف تمام منتقدین و مخالفین وضع موجود بسته و قصد دارد هر شهروند دغدغه‌مندی را در خوف سرکوب و قتل سازمان یافته‌ی حکومتی نگاه دارد.
پیام آمران و حاکمان حکم توماج دقیق به ما رسیده! زنهار که سزای سکوت امروز ما، حکم فردای تک تک ماست که هر صدایی را خفه خواهند کرد. غافل از آنکه پایان این تباهی مطلقه با قدرت بی انتهای مقاومت مردم در همین خیابان‌های اشغال شده خواهد بود.
گلرخ ایرایی، هستی امیری، رسول بداقی، مصطفی تاجزاده، امیرسالار داودی، ویدا ربانی، حسین رزاق، رضا شهابی، نرگس محمدی، عبداله مومنی، محمد نجفی، صدیقه وسمقی، فائزه هاشمی، مریم یحیوی.
