قسەیێگ بکە
شعر: رودوس فەیلی
دکلمە: دیاکو ئیلامی
هشکم بکە دە عشق، لە واران قسەێ بکە
لەو هەمگە ئەورە دەورە، بڵاچان قسەێ بکە
(مرا غرق بکن در عشق، از باران حرفی بزن
از آن همان ابر کە در آنجا رقصید غرید ، حرفی بزن)
بێ‌دەنگییە، عەزاوە، خەزاوێگە ناحساو
دەنگێ بچڕ دوجارە لە جاران قسەێ بکە
(سکوت دنیای مدرن، عذابست و غضبی است بی‌شمار
ترانەای بخوان دوبارە و از گذشتەهای نوستالوژیک حرفی بزن)
خەێلێگە شارەگە کڕێ بێ‌داوتە، بیا
دەێ یارسان چووڵە، وە یاران قسەێ بکە
(دیرگاهیست کە شهر هم تهی از باورهای کهن شدە و داوو از آن محافظت نمی‌کنند، خودت بیا
در این سرزمین یارسانی سوت و کور، بە یاران نهیبی و حرفی بزن)
بێ‌دەمتەقە پەسا م مرم، لەو پەڕ زەمان
دەنگم بکە دوارە لە بانان قسەێ بکە
(بدون گفتگو، دارم میمیرم، خودت از فراسوی زمان
صدایم و دعوتم کن و از آیندەهای دور حرفی بزن)
خوەم؛ هەر سکانسێگم؛ ژنە، ژانە ، ژیانەو عشق
بێ‌ژن ژیان هە ژانە ئەرێ ئەی گیان قسەێ بکە
(هر سکانسی از زندگی من ترکیبی است از زن و درد و زندگی و عشق
بدون زن، زندگی درد است، آە ای جان من، حرفی بزن)
گەنجوورێ، گەن م تیەنگتم؛ بوار وەم
دیرم نچیڕە د