روز جهانی کارگر، یادآور مبارزات بی‌وقفه‌ی میلیون‌ها زن و مردی است که با دستان پینه‌بسته و دل‌هایی سرشار از امید، چرخ‌های جامعه را به حرکت درآورده‌اند؛ اما در جمهوری اسلامی ایران، این روز بیش از آنکه جشن باشد، آینه‌ای است از ستم، فقر، و تبعیضی که بر پیکر طبقه‌ی کارگر تحمیل شده است.
در کشوری که ثروت‌های ملی در انحصار گروهی کوچک از حاکمان و وابستگان قدرت قرار گرفته، کارگران نه تنها از حقوق پایه‌ای خود محروم‌اند، بلکه هر گونه تلاش برای سازماندهی، اعتراض یا مطالبه‌گری، با سرکوب، اخراج، زندان و تهدید مواجه می‌شود. ده‌ها فعال کارگری در زندان به سر می‌برند؛ تنها به جرم دفاع از حق زندگی شرافتمندانه.
جمهوری اسلامی با سیاست‌های تبعیض‌آمیز، فساد ساختاری، خصوصی‌سازی‌های رانت‌محور، و بی‌توجهی به کرامت انسانی، میلیون‌ها کارگر و خانواده‌هایشان را به مرز نابودی اقتصادی و اجتماعی کشانده است. کودک‌کار، دستمزدهای معوق، قراردادهای سفید، و بی‌ثباتی شغلی تنها گوشه‌ای از واقعیت تلخ کار در ایران امروز است.
ما در کانون دفاع از دموکراسی در ایران(هلند)، ضمن ادای احترام به تمام کارگران شریف ایران و جهان، اعلام می‌کنیم که دفاع از حقوق کارگران، بخشی جدایی‌ناپذیر از مبارزه برای آزادی، عدالت اجتماعی، و دموکراسی است. سرکوب کارگران، در واقع سرکوب عدالت است.
ما همبستگی خود را با تمام نهادهای مستقل کارگری، فعالان در بند، و خانواده‌های کارگران تحت فشار اعلام می‌کنیم و بار دیگر خواهان آزادی فوری همه زندانیان کارگری، به رسمیت شناختن حق تشکل‌یابی مستقل، و ایجاد نظامی مبتنی بر برابری و کرامت انسانی هستیم.
کانون دفاع از دموکراسی در ایران(هلند)
۱ مه ۲۰۲۵