پ. ک. ک. با انتشار بیانیه پایانی کنگره ی دوازدهم خود اعلام کرد «ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده» و تصمیم به انحلال ساختار سازمانی و پایان دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته است. در این بیانیه گفته شده اجرای این تصمیمات با روندی انجام خواهد شد که عبدالله اوجالان آن را هدایت می‌کند.
پس از آنکه رهبر پ.ک.ک عبدالله اوجالان فراخوان داد «تمام گروه‌ها باید سلاح را زمین بگذارند و پ.ک.ک باید خود را منحل کند»، ابتدا آتش‌بس اعلام شد و سپس این گروه اعلام کرد کنگره‌ای را در تاریخ ۵ تا ۷ مه برگزار کرده است. در بیانیه نهایی کنگره که توسط خبرگزاری ANF منتشر شد، تأکید شده این کنگره در شرایطی برگزار شده که حملات ادامه داشته و به دلایل امنیتی در دو نقطه به‌طور هم‌زمان برگزار شده است. به گفته بیانیه، با حضور ۲۳۲ نماینده تصمیمات «تاریخی» اتخاذ شده است.
پایان تمام فعالیت‌هایی که با نام پ.ک.ک انجام می‌شد، با این جملات اعلام شد:
«کنگره فوق‌العاده دوازدهم پ.ک.ک این‌گونه ارزیابی کرد که مبارزه پ.ک.ک سیاست انکار و نابودی تحمیل‌شده بر ملت ما را در هم شکسته، مسئله کرد را به نقطه‌ای رسانده که می‌توان آن را از طریق سیاست دموکراتیک حل کرد و از این منظر ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده است. بر این اساس، دوازدهمین کنگره پ.ک.ک تصمیم به انحلال ساختار سازمانی پ.ک.ک و پایان دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته، به شرط آنکه روند اجرایی توسط رهبر آپو (عبدالله اوجالان) مدیریت و هدایت شود، و تمام فعالیت‌هایی که با نام پ.ک.ک انجام می‌شد را پایان داده است.»
«سیاست انکار کردها ریشه در معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ دارد»
در این بیانیه، با اشاره به روند تأسیس پ.ک.ک، تلویحاً جمهوری ترکیه منشأ اصلی مسئله کردها معرفی شده و آمده است: «پ.ک.ک به عنوان جنبش آزادی ملت ما در برابر سیاست انکار و نابودی کردها که ریشه در معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ دارد، بر صحنه تاریخ ظاهر شد.»
بیانیه به روند «حل مسئله» اشاره می‌کند و می‌گوید اولین گام‌ها در دهه ۹۰ میلادی برداشته شد، اما این روند «مختل» شد:
«در شرایطی که انقلاب باززایشی ما برای ملت‌مان دستاوردهای بزرگی داشت، تلاش رئیس‌جمهور وقت ترکیه، تورگوت اوزال، برای حل مسئله کردها از طریق سیاست شکل گرفت. رهبر آپو با اعلام آتش‌بس در ۱۷ مارس ۱۹۹۳ به این تلاش پاسخ داد و روندی جدید آغاز شد. اما تأثیرات شدید سوسیالیسم واقعی، تحمیل گرایشات چریکی بر خط‌مشی جنگی ما و حذف تورگوت اوزال و تیمش توسط دولت پنهان، باعث شد سیاست انکار و نابودی کردها ادامه یابد و جنگ تشدید شود. (…) بدین ترتیب برای هر دو طرف، جنگ به گزینه اصلی تبدیل شد. شدت گرفتن متقابل جنگ، موانعی ایجاد کرد که رفع نشد. به این ترتیب تلاش‌های رهبر آپو برای حل مسئله کرد از طریق راه‌های دموکراتیک و مسالمت‌آمیز بی‌نتیجه ماند.»
«اشاره به جنگ جهانی سوم: تحولات خاورمیانه تنظیم روابط کرد-ترک را اجتناب‌ناپذیر کرده است»
در بیانیه آمده که عبدالله اوجالان در زندان امرالی «پارادایم جدیدی» توسعه داده است که چنین توصیف می‌شود:
«رهبر آپو با ارجاع به دوران پیش از معاهده لوزان و قانون اساسی ۱۹۲۴ که روابط کرد-ترک را دچار مشکل کرد، چشم‌انداز جمهوری دموکراتیک ترکیه و درک ملت دموکراتیک را که کردها و ترک‌ها به عنوان عناصر مؤسس آن باشند، به عنوان چارچوب حل مسئله کرد پذیرفته است. قیام‌های کردها در طول تاریخ جمهوری، دیالکتیک هزارساله روابط کرد-ترک و مبارزه رهبری ۵۲ ساله نشان داده که مسئله کرد تنها بر پایه وطن مشترک و شهروندی برابر قابل حل است. تحولات اخیر در خاورمیانه در چارچوب جنگ جهانی سوم نیز تنظیم مجدد روابط کرد-ترک را اجتناب‌ناپذیر کرده است.»
«مجلس باید نقش خود را ایفا کند»
در بیانیه آمده که با تصمیم پ.ک.ک برای انحلال، «سیاست دموکراتیک» توسعه خواهد یافت. همچنین تأکید شده عبدالله اوجالان روند را هدایت خواهد کرد و نقش مجلس نیز برجسته شده است:
«اجرای تصمیمات یادشده نیازمند آن است که رهبر آپو روند را هدایت و رهبری کند، حق سیاست دموکراتیک به رسمیت شناخته شود و تضمینی حقوقی و جامع فراهم شود. در این مرحله، ایفای نقش تاریخی مجلس کبیر ملی ترکیه مهم خواهد بود.»
در بیانیه همچنین از احزاب مخالف خواسته شده تا از این روند حمایت کنند:
«نیروهای چپ و سوسیالیست ترکیه، ساختارها، سازمان‌ها و شخصیت‌های انقلابی باحمایت از روند صلح و جامعه دموکراتیک، سطحی جدید به مبارزات مردم، زنان و ستمدیدگان خواهند بخشید. این به معنای تحقق اهداف آن انقلابیون بزرگی خواهد بود که آخرین سخنانشان “زنده باد برادری ملت‌های ترک و کرد و ترکیه‌ای کاملاً مستقل!” بود.»