عیسی ابراهیمزاده، کارگر و کشاورزی از شهرستان اشنویه، یکی از بازداشتشدگان خیزش سراسری ۱۴۰۱ است. او تنها به دلیل دفاع از حقوق ابتدایی کارگران و کشاورزان، از سوی جمهوری اسلامی به پنج سال حبس تعزیری و پرداخت جریمه نقدی محکوم شده است.
این فعال صنفی در بهمنماه ۱۴۰۲، پس از آزادی موقت با وثیقه، راهی تهران شد تا صدای کشاورزان منطقهاش باشد و پیگیر مطالبات آنان شود. اما پس از بازگشت، توسط نیروهای لباسشخصی و با خشونتی شدید، بازداشت و به زندان نقده منتقل شد.
او اکنون در شرایطی غیرانسانی و تحقیرآمیز در این زندان نگهداری میشود. بنا بر گزارشهای رسیده، وضعیت بهداشت، تغذیه و دسترسی به خدمات درمانی در زندان نقده بهشدت نامناسب است. عیسی از بیماریهای ریوی و گوارشی رنج میبرد و علائم بیماری او در حال تشدید است؛ با این حال، مقامات زندان از اعطای مرخصی درمانی یا حتی امکان مراجعه به پزشک خودداری میکنند.
در میانه این رنج و فشار مضاعف، فرزند خردسال او درگذشت. اما حتی در این لحظه جانکاه، عیسی ابراهیمزاده از حق ابتدایی حضور در مراسم سوگواری فرزندش محروم ماند.
فشارها اما تنها به دیوارهای زندان محدود نمیشوند. خانواده او نیز هدف تهدید و آزار نهادهای امنیتیاند. پدر عیسی تاکنون بارها احضار و بازجویی شده است؛ نشانی روشن از تلاش سیستماتیک جمهوری اسلامی برای خاموشکردن صدای دادخواهی.
عیسی ابراهیمزاده نه یک مجرم، بلکه نماینده صدای خاموششده هزاران کارگر و کشاورز است؛ صدایی که با زندان و سرکوب خاموش نخواهد شد.