نتیجه یک پژوهش بین‌المللی نشان می‌دهد که ۵ میلیون و ۲۰۰هزار کودک در ۱۸ ماه نخست همه‌گیری، پدر، مادر یا یکی از نزدیکان درجه اول خود را از دست داده‌اند. دست‌اندرکاران این تحقیق نسبت به عوارض این فقدان هشدار داده‌اند.

مرگ نامنتظره یکی از والدین یا هر دو، فقدان مادر یا پدر بزرگ و اعضای نزدیک خانواده تا پایان عمر در ذهن هر کودک باقی می‌ماند و اثراث روانی انکارناپذیری دارد.

نتایج تحقیقی جهانی مشخص می‌کند که در  یک سال و نیم اول پاندمی، دستکم پنج میلیون و ۲۰۰هزار کودک و نوجوان با چنین حرمانی روبرو شده و بیش از همه پدران خود را از دست داده‌اند.

دست‌اندرکاران این پژوهش، تاکید کرده‌اند که باید برای حمایت، مراقبت و محافظت از کودکانی که سرپرست‌ها یا خانواده‌های خود را از دست داده‌اند، چاره‌اندیشی شود.

برای بررسی امر، محققان بین‌المللی از دانشگاه‌های مختلف دنیا، داده‌های رسمی کشورها از میزان مرگ و میر کرونایی و تفاضل آمار درگذشت‌های قبل و بعد کرونا را ملاک قرار داده‌اند. این ارقام نشان می‌دهند که بطور میانگین، به ازای هر مرگ کرونایی، بیش از یک خردسال، والد یا قیم قانونی خود را از دست داده است.

طبق پژوهش، از هر سه نوجوانی که والد یا سرپرست خود را در اثر کرونا از دست داده‌اند، دو نفر بین ۱۰ تا ۱۷ سال سن دارند. همچنین آمارها نشان می‌دهند که مرگ کرونایی در میان پدرها بیشتر از مادران بوده است. از هر چهار کودکی که درگذشت عزیزی را دیده، سه نفرشان پدر از دست داده‌اند.

در این مطالعه، آمارهای مربوط به مرگ پدربزرگ‌‌ها و مادربزرگ‌ها یا اقوام نزدیکی نیز در نظر گرفته شده که در یک خانه با بچه‌ها زندگی می‌کردند یا اساسا حضانت آنها را بر عهده داشته‌اند.

نتیجه این تحقیق در مجله تخصصی Lancet Child Adolescent Health منتشر شده است.

آمار مربوطه فاصله زمانی ۱۸ ماهه از مارس ۲۰۲۰ تا اکتبر ۲۰۲۱ را در بر می‌گیرد. آنچه مایه نگرانی خوانده شده، فراتر بودن آمار واقعی مرگ و میرها نسبت به ارقام رسمی است؛ چیزی که منطقا تعداد حقیقی کودکان بی‌کس شده  را بالاتر  می‌برد.