فرات نیوز: سیامند معینی، رئیس مشترک حزب حیات کوردستان (پژاک)، در کنفرانس تحت نام “انقلاب با رهبری زنان در ایران؛ در دو راهی سرکوب یا پیروزی؟” سخنرانی کرد و اهداف، آرمانها و خواستەهای پژاک را تشریح کرد.
صبح امروز سه‌شنبه در بروکسل پایتخت بلژیک در یکی از سالن‌های اصلی مجلس اروپا کنفرانس یک روزه مهمی درباره ایران و روژهلات کوردستان آغاز شده است.
کنفرانس تحت نام “انقلاب با رهبری زنان در ایران؛ در دو راهی سرکوب یا پیروزی؟” توسط فراکسیون‌های سوسیال دموکرات، چپ‌ها و سبزهای اروپا، پلاتفرم دموکراتیک ایران و انستیتوی کورد در بروکسل تدارک یافته است و در آن چندین رهبر و اعضای احزاب و شخصیت‌های مختلف ایرانی و روژهلات کوردستان، نمایندگان و سیاستمداران اروپایی و شمار کثیری از زنان حضور داشتند.
کنفرانس ساعت ۱۰ با یک دقیقه سکوت به‌یاد جانباختگان انقلاب “ژن، ژیان، ئازادی” آغاز شد.
دراین کنفرانس سیامند معینی، رئیس مشترک حزب حیات کوردستان (پژاک)، سخنرانی کرد و اهداف، آرمانها و خواستەهای پژاک را تشریح کرد..
متن کامل سخنرانی:
با درود و سلام خدمت حضار محترم. خوشحالم که در این جمع کنار هم آمده‌ایم تا بکوشیم راهی دمکراتیک بسوی آینده آزاد بگشاییم. مایه خرسندی است که با چنین کنفرانس‌هایی جهت ایجاد و ترسیم آینده بهتر برای خلقهای ایران فرصت‌هایی ارزشمند خلق می‌کنید.
سعی می‌کنم در این فرصت ارزشمندی که در اختیار من گذاشته شده، برنامه‌ها، اهداف و خواست‌های پژاک و نیز موارد درخواست حزبمان از کنفرانس حاضر را بیان دارم.
کنفرانس در چه شرایطی برگزار می‌شود
کنفرانس ما در شرایطی برگزار می‌شود که ماهها جوش و خروش ناشی از انقلاب ژن، ژیان، آزادی گذشته، شهدای زیادی از سوی جامعه آزادیخواهمان تقدیم گشته و خلقهای ایران برای حصول آزادی و دمکراسی کماکان در تلاشند، در چنین شرایطی و پس از آزمون‌های نه‌چندان خوشایند، ما موظف و مکلف به یافتن راهی برای برون‌رفت از بحران‌های ناشی از ستم‌های مضاعف نظام فاشیستی ایران هستیم. آنچه در ایران رخ‌می‌دهد، تل‌انبارشدن بحران‌های نابودگر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، ایدئولوژیک و محیط‌زیستی بر ضد زنان و تمامی اقشار و توده‌های جامعه و محیط زیست و نیز تداوم سیاست‌های سرکوب‌گرانه و نسل‌کشانه رژیم است. اعدام‌ها کماکان ادامه دارد، خفقان بیداد می‌کند، اوضاع اقتصاد بحرانی، جامعه را بسوی پرتگاه سوق می‌دهد، زنان همچنان مورد حمله وحشیانه قرارمی‌گیرند و فقر و بیکاری به اوج رسیده است. این اوضاع، همه ما را موظف می‌سازد که گام‌هایی جدی برداریم. در این خصوص من سعی می کنم در شش مطلب نظرات خود را فرمولە نمودە و در آخر پیشنهاد عملی را ارائە نمایم.
عدالت اجتماعی
جامعە ایران در راستای سوء مدیریت و رانتخواری و ناکارامدی سردمداران، اوضاع اقتصادی بە کلی ویران شدە و مافیای حکومتی زمام امور را قبضە نمودە است، انباشت قدرت و سرمایە در دستان مافیای سپاە قرار گرفتە و اختلافات طبقاتی را بە حد اعلای خود رساندە است. بیکاری و نبود اطمینان بە آیندە، اوضاع را دوچندان آشفتە نمودە و قدرت خرید مردم بخصوص کارگران و زحمتکشان را تا حد کائوس پایین کشیدە، تاثیرات اوضاع نابسامان اقتصادی، سایە بر کل روابط جامعە ایران کشیدە است. در جوامعی کە دیکتاتوری حاکم است، از طریق الیتی کە قدرت را در دست دارند کل جامعە استثمار شدە و اختلافات طبقاتی اوج می گیرد و طبقە و طیف زیرین و میانی بار سنگین جامعە را بە دوش خواهند کشید. در سیستم الیگارشیک و دیکتاتور حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، نە تنها زنان بلکە کل جامعە در خطر نابودی روابط سالم اجتماعی و اقتصادی بسر می برند و این حاکمیت مافیایی جامعە را در پرتگاە نابودی قرار دادە است. خلقهای ایران احتیاج بە سیستمی دارند کە پیرو عدالت اجتماعی و دمکراسی باشد و براساس پیشگیری از استثمار انسان و طبیعت پایەهای نظم جامعە را دوبارە پایەریزی نماید.
زنان
رفقای گرامی! امروز مسئله زنان بعنوان قدیمی‌ترین مستعمره، همراه با مسئله ملیت‌ها و خلقهای تحت ستم، بزرگترین مسایل در ایران و خاورمیانە هستند که بایستی آزادی، عدالت اجتماعی و دمکراسی را در سرمنشاء کارگفتاری قرار داد. امروز در ایران، زنان بطور اخص یک جامعه و یک پتانسیل مدیریت عظیم هستند که در درجه نخست از سوی نظام فاشیستی، ظالمانه طرد شده‌اند. حذف زنان از پروسه انقلاب خلق‌ها، به معنای نابودی کشتی نجات ایران خواهد بود. هیج فرد، سازمان و حزبی قادرنیست به انقلابی بدون حضور زنان بیاندیشد. اثبات شد که از این پس انقلابی به پیروزی خواهد رسید و حقیقی خواهد بود که زنان پیشتاز آن باشند. این لازمه زمانه و قرن جدید است. ما در امر پیشتازی زنان تاکنون تاثیر عمیق داشته‌ایم و از این پس نیز قاطعانه به این مبارزه خود ادامه خواهیم داد.
بی‌شک انقلاب در ایران با پیشاهنگی و پیشتازی زنان و جوانان ممکن می‌گردد. به همین دلیل بازکردن راه برای مشارکت فعالانه و عملی جوانان در مدیریت، سازماندهی و به پیش‌راندن ماشین انقلاب، وظیفه ما می‌باشد. جوانان پتانسیل ونیروی محرکه هستند و خودمدیربودن جوانان همانند زنان نیز نشانه رشد نیروهای انقلابی در برهه حاضر خواهد بود. نهادینه‌سازی و سازماندهی جهت مدیریت عملی راه موفقیت هر حزب، سازمان و سیستمی می‌باشد. لذا بخاطر ضعف نیروهای اپوزیسیون در این زمینه، لازم است بشدت مورد انتقاد قرار گیرند. انقلاب ژن، ژیان، آزادی را زنان و جوانان آغاز کردند و همانها به پیروزی خواهند رساند.
حقوق ملیت‌ها
همگان می‌دانیم که از زنان گرفته تا ملیت‌ها، اعم از ترک، عرب، بلوچ، گیلک، مازنی، لر-کرد، فارس، ترکمن و سایر ملیت‌های ایران همه بدست حاکمیت فاسد و فاشیست به مستعمره مبدل شده‌اند. ایران کثیره‌الملله است به همین دلیل، مسئله ملیت‌ها درکنار مسئله زن، ستون بنیادین دیگر انقلاب نوین ایران را تشکیل می‌دهد. در همه بحران‌های موجود ایران کنونی، می‌توان ردپای حقوق تضییع‌شده ملیت‌های تحت‌ستم را در درجه نخست به‌عینه دید. تاوقتی که همه نیروهای دمکراتیک، چپ و آزادیخواه و سایر سازمان‌ها و احزاب اپوزیسیون حاضر به پذیرش وجود ستم ملی علیه ملیت‌ها نشوند، اندیشیدن به انقلابی رنسانس‌گونه غیرممکن است. بی‌شک ما در عین حال، ملی‌پرستی، جنسیت‌پرستی و هرگونه گرایش و اندیشه تبعیض‌آمیز را تقبیح می‌کنیم. مسئله کورد، بلوچ، ترک آذربایجانی، عرب، گیلک – مازنی و سایر ملیت‌ها در رأس مسایل حاد ایران هستند که باید برای گشودن راه انقلاب حل شوند. آنچه امروز حاکمیت فاشیستی ایران علیه ملیت‌ها انجام می‌دهد، سرکوب، اعدام و نسل‌کشی فرهنگی و پاکسازی‌های فیزیکی آزادیخواهان و حق‌طلبان آن ملیت‌هاست. در برابر نسل‌کشی، تنها مبارزات رادیکال با مشارکت دمکراتیک جامعه لازم است. بحران، جنگ و نسل‌کشی فرهنگی علیه ملیت‌ها را خود حاکمیت فاسد با توسل به راهکار سرکوب قهر‌آمیز به وجود آورده و تا زمانی که به اعاده حقوق ملیت‌ها تن‌در ندهد، ایران بیش از پیش در باطلاق فروخواهد رفت و هیچ نیرویی از اپوزیسیون هم قادر به گریز از مسئله ملیت‌ها و حل دمکراتیک آن نیست. موجودیت کشور ایران امروز بیش از این تاب تحمل ستم علیه ملیت‌ها را ندارد و چون میزان بیدادگری به حد اشباع رسیده، فروپاشی، صرفا نظام حاکم را نه بلکه کل نظام اجتماعی هزاران ساله آن را نیز تهدید می‌نماید. هراندازه نظام حاکم، ملیت‌ها را تهدید قلمدادکند، بایستی مبارزات رادیکال‌تر گردد.
دفاع مشروع
انقلاب ژن، ژیان، آزادی اثبات کرد که نظام حاکم بجای حل مسایل و بحران‌ها، سیاست سرکوب، اعدام و نسل‌کشی را شدت می‌بخشد. نباید اپوزیسیون ایرانی: جامعه، زنان و ملیت‌ها را در مقابل نظام کشتار و اعدام تنها بگذارند. قدرت احزاب و سازمان‌ها قطعا در میزان قدرت‌یابی برای دفاع مشروع و ذاتی علیه هرگونه سیاست خفقان و نسل‌کشی، هویدا خواهد شد ولی دفاع‌مشروع خشونت‌گرایی نیست. دفاع مشروع حق مسلم جوامعی است که در معرض خطر فروپاشی و نابودی بدست نظام‌های فاشیستی و دیکتاتوری قرارگرفته‌اند. امروز ایران دچار چنان وضعیت دهشتناکی است. چانه‌زنی بر سر حقانیت دفاع مشروع خطای نابخشودنی است، دفاع برای حفظ کرامت و صیانت از بشریت در مقابل خشونت‌گرایی یک حق طبیعی و انکارناپذیر است.
اکولوژی
حضار محترم! مقوله محیط‌زیست نیز حیاتی و جزو انقلاب است. وقتی در کشوری چون ایران، گذشته از جامعه، محیط‌زیست آن به مرز نابودی رسانده‌شده و تنها یک نفس تا مرگ کامل باقی مانده باشد، آیا مشخص نیست که وظایف احزاب و کل اپوزیسیون چه هست؟! امروز انسان‌ها با عملکرد ضدمحیط‌زیستی خویش بشریت را در معرض بزرگترین تهدیدهای ناشی از نابودی محیط‌زیست قرارداده. جامعه امروز ایران بدلیل اینکه بدست نظام دیکتاتوری و متأثر از تبعات نظام جهانی از داشتن زیست‌بوم سالم و طبیعی محروم گذاشته شده، وسایل اولیه زیستن اجتماعی سالم را از دست داده. وظیفه ما داشتن برنامه‌ای مبارزاتی جهت حفظ محیط‌زیست با ارایه یک مدل ویژه از یک نظام اقتصادی اکولوژیک است. پژاک پیشتر در این زمینه در نقشه راه خود پیشنهاداتی ارایه داده و هنوز مصرانه بر آن ابرام می‌ورزد.
اتحاد خلقهای ایران
حضار گرامی! حال باید به یمن چنین کنفرانس‌ها و سکوهایی که یک فرصت ارزشمند است، هرکدام از ما احزاب و سازمان‌ها و نخبگان، برنامه‌های خاص خود را ارایه دهیم. پیام حزب ما پژاک در خصوص اتحاد خلق‌ها و ملیت‌های ایران خاصه در چارچوب اپوزیسیون هم در حوزه داخلی و هم خارجی، شفاف است. مسلما هیچیک از خلقهای ایران بدون آزادی سایر خلق‌ها به آزادی و دمکراسی نایل نخواهد شد. هزاران سال زیستن در کنار هم و حقیقت حیات آزاد این است که خلق‌ها با توسل به اتحاد دانایی و عمل در مسیر همگرایی سازمانی و مبارزاتی، پیروزی را ممکن سازند. اتحاد خلق‌ها وقتی ممکن است که فاز نهادینگی و سازماندهی عملی را از طریق کنفرانس‌های مشابه کنفرانس حاضر آغاز نماید. در جریان انقلاب ژن، ژیان، آزادی سطحی از اتحاد طبیعی و اجتماعی را میان همه خلقهای خیزشگر ایران مشاهده کردیم، امروز نوبت اپوزیسیون همه خلق‌هاست که حلقه دیگر اتحاد را کامل نمایند. ما فرصت را مغتنم شمرده و همینجا پیشنهاد تشکیل یک کنگره دمکراتیک مشترک برای همه ملیت‌های ایران را ارایه می‌دهیم. کنفرانس حاضر نباید در سطح گفتگوی صرف باقی بماند، پس باید گام‌های عملی را با نهادسازی مشترک برای اپوزیسیون و سازمان‌های مدنی برداشت. تشکیل یک نهاد مشترک برای گرد‌هم‌آورن نیروها، یعنی طی نیمی از راه؛ نیم دیگر با مبارزه عملی مشترک، طرح برنامه‌ها و استراتژی لازم طی خواهدشد. این، کمترین وفاداری، خدمت و صداقت در قبال جامعه خیزشگر و خیابان انقلابی می‌باشد. برای پژاک، مشارکت دمکراتیک جامعه در همه فعالیت‌ها اولویت دارد، بعد از آن، نقش احزاب و سازمان‌ها. لذا جامعه را فقط با یک سیستم می‌توان مدیریت کرد و رشد داد پس نقش احزاب، پیشاهنگی برای ایجاد آن سیستم است. مدل دولت- ملت را عامل ستم مضاعف می‌دانیم لذا لازم است بجای آن، سیستم مدیریتی خاص خلق‌ها تأسیس گردد. این، ذهنیت دمکراتیک ما می‌باشد.
قطعا اتحاد کوردها و اپوزیسیون کوردی نیز بخشی از مبارزات آزادیخواهانه در ایران است. پژاک پیشتر طرح ده ماده‌ای خود را بطور شفاف اعلام داشته است و هنوز هم آن را معتبر می‌داند. اتحاد اپوزیسیون و نیروهای کوردی در کنار خلقهای ایران به نیرومندی خود و کل آن نیروها کمک شایان می‌کند. باید اعتراف کرد که بسیاری از نیروهای اپوزیسیون ضعیف هستند لذا تنها با پیوستن به اتحاد می‌توانند نیرومند گردند. اتحاد و اشتراک در عین حفظ ویژگی‌های منحصر و خاص سازمانی خود یک روند دمکراتیک و مبارزاتی ممکن است و فقط به همت و صداقت نیاز دارد.
برنامه و پروژه پژاک، (سیستم کودار)
برنامه و پروژه پژاک با تکیه بر مفهوم دمکراسی به ایجاد یک سیستم نهادینه‌شده برای جامعه و مدیریت آن، می‌اندیشد. ما معتقدیم همانطور که یک جامعه با توسل به ایديولوژی خاص یک نیروی مبارزه‌گر و سیاسی، و نیز تحمیل برخی گرایشات چون ملی‌گرایی، جنسیت‌پرستی و شوونیسم یک نظام، مدیریت نمی‌گردد، تشکیل یک سیستم مشترک برای پیشبرد مبارزات اپوزیسیون ایرانی هم مشمول آن قاعده است. لذا همه ما می‌توانیم فارغ از ایدئولوژیها و نوع سیاست‌هایمان که برای هرکدام از ما محترم است، بر پدیده دمکراسی جهت تقویت همگرایی و فعالیت مشترک ولی خارج از مفاهیم اکثریت و اقلیت، تکیه نماییم. کنفرانس حاضر می‌تواند با توجه و احترام نسبت به حقوق همه احزاب، سازمان‌ها، سیستم‌ها، ملیت‌ها، ادیان، مذاهب، اصناف، روشنفکران و سازمان‌های مدنی، بسوی ایجاد یک مکانیسم سازمانی مشترک همه نیروهای اپوزیسیون گام بردارد. می‌تواند برای آغاز کار، چند کمیسیون ویژه برای ایجاد همگرایی تشکیل دهد. حزب ما پژاک صراحتا اعلام می‌دارد که برای هرگونه اقدام مشترک اپوزیسیون و سازمان‌های مدنی و افراد مستقل و نخبه جهت خدمت به انقلاب خلق‌ها، آماده است. ارمغان ما برای همه خلق‌ها «ملت دمکراتیک» است که می‌توان با توسل به مبانی گفتمانی آن که همانا جامعه دمکراتیک – اکولوژیک مبتنی بر آزادی زن است، یک ملت دمکراتیک و یا یک فراملت دمکراتیک تشکیل داد. برای تحقق آن فراتر از حزب و سازمان که آنها نیز در فرایند دمکراسی ضروری هستند، به ایجاد یک سیستم نیاز هست. سیستم مطلوب‌نظر پژاک سیستمی مشابه جامعه دمکراتیک و آزاد شرق کوردستان (کودار) است و حاضریم در یک سیستم همگانی خلق‌ها و ملیت‌های ایران جای گیریم. این را نیز جزو وظایف روشنفکری، اخلاقی و سیاسی خویش و همگان می‌دانیم زیرا تنها مطالبه جامعه ما است.
با امید به اینکه این کنفرانس و پلاتفرم‌های مشابه بتوانند به روشنگری سیاسی و گفتگو برای همگرایی بیشتر و طرح و اجرای نوعی سازماندهی بیانجامد، برای همه خلقهای ایران و شما حضار محترم در کنفرانس، آرزوی موفقیت دارم… پیروزی از آن ما خواهد بود، آزادی‌خواهی پیروز خواهد گشت.
ژن، ژیان، ئازادی