فرات نیوز: عضو شورای ریاست کل ک‌ج‌ک، سوزدار اوستا اعلام کرد که تهدید نسل‌کشی علیه ایزدیان ادامه دارد و فراخوان به یقین رساندن خودویژگی را داد.
عضو شورای ریاست کل کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک)، سوزدار اوستا در ۱۰مین سالگرد فرمان ۳ اوت ۲۰۱۴ (ایزدیان به نسل‌کشی‌هایی که علیه آنان صورت گرفته فرمان می‌گویند) با تلویزیون چرا تی‌وی مصاحبه کرد. ارزیابی‌های سوزدار اوستا به شرح زیر است:
«۱۰مین سالگرد ۷۴مین فرمان ۳ اوت ۲۰۱۴ در شنگال که علیه جامعه ایزدی ما از سوی نیروهای قاتل که در این فرمان مشارکت کردند و نیروهای نوکر که دستشان در این فرمان وجود دارد را به شدت محکوم می‌کنیم. یاد قربانیان این فرمان را با احترام گرامی می‌داریم. مقاومتگرانی که در روز اول فرمان برای جلوگیری از به وقوع پیوستن فرمان به فریاد اهالی ایزدی شتافتند را در شخص رفیق دلشیر هَرَکول، عگید جویان، نوژیان سِرت، رفیق نرگس، دلگش روژهلات، اوین دیریک، گنجو هولیر، همچنین مام زکی شنگالی، رفیق بشیر، رفیق سعید، رفیق برخودان، زرتشت، آزاد و فرمانده شنگال شهید دژوار فقیر، یاد تمام شهدای آزادی و شهدای ایزدخان را با احترام و قدردانی گرامی می‌داریم، با احترام در مقابل آنان تعظیم می‌کنیم. به همین مناسبت به مقاومت رهبر آپو درود می‌فرستیم. فدائیان آپویی که براساس فکر رهبر آپو مبارزه می‌کنند، نگذاشتند که ۷۴مین فرمان به هدف خود برسد.
این فرمان در چه زمانی صورت گرفت، کدام نیروها در آن مشارکت کردند، هدف چه بود، این هدف تا چه سطحی عملی شد؟ بی‌گمان ۱۰ سال است که جنبه‌های بسیاری از این امر ارزیابی شد. اما در برخی موارد وجود دارند که هنوز در تاریکی و ابهام باقی مانده‌اند. ما بر این باور هستیم که مقاومت شرافتمندانه خلق، این جنبه‌های تاریک را نیز روشن خواهد کرد و از آن نیروهای قتل‌عام کننده حسابخواهی می‌کند. به همین مناسبت مبارزه جامعه ایزدی هنوز هم ادامه دارد که علیرغم عدم امکانات خود را از نیست دوباره آفرید و از باورداشت و مقاومت خود دست بردار نشد. قبل از همه به مادران شهدا، زنان مقاومتگر، نیروهایی که از هر زمان دیگر بیشتر نقش خود را ایفا کردند، نیروهای یبش، یژش، آسایش ایزدخان و تمام خلق ما از دل و جان درود می‌فرستم، به آنان ادای احترام می‌کنم. مبارزه آنان را از دل و جان تبریک می‌گویم. آنها نگذاشتند که این فرمان به هدف خود برسد.
قبل از اینکه موصل بدست تبهکاران داعش بیفتد در روز ۱ ژوئن ۲۰۱۴ در پایتخت اردن شهر اَمان نیروهایی که داعش را بنیان گذاشند، یک جلسه برگزار کردند. در این جلسه عربستان سعودی، قطر، دولت فاشیست ترکیه و خانواده بارزانی-پ‌د‌ک خائن هم شرکت کردند. طبق تصمیماتی که در امان گرفته شد خطوط شنگال-موصل، همچنین بخش بزرگی از دیریک و قامشلو به داعش تحویل داده می‌شد. این تصمیم را به شیوه‌ای رسمی در میان خود به گفتگو گذاشتند و درباره آن تصمیم گرفتند. افکارعمومی از این موارد اطلاع دارد. در بهار سال ۲۰۱۴ خانواده بارزانی در خطوط مرزی که اشغالگران میان روژاوا و باشور کوردستان ایجاد کرده بودند، شروع به کندن خندق کرد. این شروع نقشه امان بود. خواستند جامعه ایزدی را قتل‌عام کنند. از سوی خواستند که خلق ایزدی را تحت کنترل خود درآورند و باورداشت آنان را نابود کنند و از سوی دیگر نیز خواستند که انقلاب روژاوا را که هنوز نو بود، نابود کنند. این هدف بنیادین آنان بود. کسانی که به این خلق خیانت کردند، ۱۰ سال است که به این خیانت ادامه می‌دهند. ما می‌دانیم، پس از اینکه دیکتاتوری صدام در سال ۲۰۰۳ در عراق متلاشی شد، این فرصت به وجود آمد که جامعه ایزدی آزاد شود.
در زمان خانواده بارزانی ۲ فرمان علیه جامعه ایزدی روی داد
جامعه ایزدی منتظر روزی بود که بروی خاک خود به شیوه‌ای آزادانه زندگی کند. در سال ۲۰۰۴ به پیشاهنگی رفیق سعید حسن که تفکرات رهبر آپو را برای خود اساس گرفته بود، این جامعه خود را سازماندهی کرد. تا سال ۲۰۱۴ خانواده بارزانی مسئولیت شنگال را به عهده گرفت و اجازه نمی‌داد که جامعه ایزدی خود را سازماندهی کند. در زمان خانواده بارزانی ۲ فرمان علیه جامعه ایزدی روی داد. فرمان سال ۲۰۰۷ و فرمان سال ۲۰۱۴. اجازه ندادند که جامعه ایزدی خود را سازماندهی کنند، نیروی دفاعی خود را ایجاد و مطابق خود زندگی کند. به همین‌خاط هر روز اعضای این جنبش را دستگیر کرده و برای آنان مانع ایجاد می‌کردند، نمی‌گذاشتند اطلاعیه پخش کنند، از آگاهی‌رسانی به خلق جلوگیری می‌کردند. همچنین زمانیکه تهدیدات علیه شنگال افزایش یافت، جنبش ما خواست که مداخله اولیه را انجام دهد و از تهدید پیشگیری کند، به همین خاطر به پیشاهنگی شهید دلشیر هرکول یک گروه گریلا به شنگال فرستاده شدند. این امر مدتی کوتاه قبل از فرمان انجام شد و بخشی از آن رفقا دستگیر شده و آنان را به زندان انداختند. در روز ۳ اوت در زمانیکه حملات داعش آغاز شد، حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) خلق را در میان چنگال تبهکاران تنها گذاشت و فرار کرد. سلاح‌های خلق را از آنان گرفته و مانع خلق شدند و به شیوه‌ای بی‌کرامت پا به فرار گذاشتند.
پ‌د‌ک این سیاست را هنوز هم ادامه می‌دهد. دولت عراق و خانواده بارزانی از جامعه ایزدی دفاع نکردند. از این فرمان ۱۰ سال گذشت و در میان این ۱۰ سال هر روز حملات ادامه پیدا کردند. در حملاتی که علیه خانه‌سور انجام شد، شهادت‌هایی رخ دادند، همچنین دولت ترکیه هر روز با هواپیماهای جنگی و سوقصد حمله می‌کند. برای اینکه جامعه ایزدی از خاک خود مهاجرت کند، حملاتی انجام دادند که هنوز هم ادامه دارد. برای جلوگیری از تمام آن موارد، بی‌گمان مقاومت نیز ادامه دارد. بیشتر از کسانیکه بخاط حملات تبهکاران داعش شهید شدند، بدلیل حملات دولت فاشیست ترکیه و خیانت خانواده بارزانی شهادت‌هایی رخ دادند. قهرمانانی مثل سعید، دژوار، زرتشت، برخودان، آزاد، دلدار، خیری، بریوان و آرین ایزدخان بدلیل اینکه در مقابل خیانت قیام کرده بودند، هدف گرفته شدند. بدلیل اینکه خیانتکاران، نقش آن رفقا را به خوبی تشخیص داده بود. به همین مناسبت می‌خواهم کار و کنش‌های آن رفقا را تا حدی بیان کنم.
رفیق سعید در زمان فرمان از کوهستان شنگال عقب‌نشینی نکرد. همراه با خانواده و عشیره خود، به کوهستان شنگال رفت، گفت: «هر کسی هم که اینجا را ترک کند، با نیرویی که از رهبر آپو کسب کرده‌ام من مقاومت خواهم کرد و از اینجا نمی‌روم.» به ویژه بسیاری از اعضای عشایر در آن زمان مثل خانوده شهید دژوار فقیر از پیشمرگه‌های قدیمی بودند. از رفیق دژوار می‌خواستند که شنگال را ترک کند، اما رفیق دژوار گفت: «تا آخرین نفس من همراه با مبارزان آزادی خواهم بود.» تمام عشایر در کوهستان شنگال باقی ماندند و خلق‌ما نقشی تاریخی را ایفا کرد. به مثابه جنبش آزادی ما با این آگاهی و اگر از شنگال می‌رفتیم دیگر نمی‌توانستیم به آن بازگردیم. خانوواده بارزانی برای خالی از سکنه کردن شنگال هر کاری را انجام داد. بخصوص در ماه‌های اول کریدور میان روژاوا و شنگال که ده‌ها نفر برای آن شهید شدند، از سوی پ‌د‌ک مسدود شد، برای اینکه خلق خاک خود را ترک کند، شنگال را محاصره کردند.
در این زمان کسانیکه در شنگال ماندند مصممانه به پیشاهنگی سعید و دژوارها گفتند: «حتی اگر لازم باشد ما خاک می‌خوریم، حتی اگر از گرسنگی بمیریم، از شنگال دست برنمی‌داریم.» اکنون ما بهتر درک می‌کنیم که این تصمیم تا چه اندازه درست بود. جهان این امر را مشاهده کرد، اهالی ایزدی این امر را دیدند. در چنین زمانی چنین تصمیمی به بنیان بسیاری از مسائل منجر شد. باید خلق‌ما این را بخوبی درک کند و هیچکس به کمین نیفتد. باید دیده شود مبارزه‌ای که اکنون انجام می‌شود برچه اساسی ایجاد شد. برای مثال آن رفقایی که در مقابل خانواده بارزانی سرتعظیم خم نکردند، هدف گرفته شدند. یکی از آن رفقا، رفیق سعید بود. خانواده بارزانی در ۱۲مین ماه با یک کاروان نظامی نمایش‌دهی کرد و به سوی کوهستان شنگال به راه افتاد. رفیق سعید جلوی آنان رفت و گفت: «تو با کدام رو به اینجا می‌آیی، شرف و کرامت ما هنوز هم در زیر پاها است، تو مسبب این هستی، تو با کدام رو به اینجا آمده‌ایی.»هرکسی این را می‌دانست که رفیق سعید بدلیل این ایستار خود به هدف آنان مبدل خواهد شد. تا زمانیکه رفیق سعید را به قتل برسانند، هزاران نقشه کشیدند. زیرا آن رفقا از فرمان جلوگیری کردند.
باید عراق هرگز به تله دولت ترکیه نیفتد
درنتیجه مقاومت و مبارزه ۱۰ ساله شنگال و اطرافش را آزاد کردیم، نیروهای محافظت از خلق ایجاد شدند. این نیروها یبش-یژش و آسایش ایزدخان در بین این ۱۰ سال با اراده‌ای بزرگ مقاومت کردند. بی‌گمان کسانیکه آنان را به این اراده، نیرو و سازماندهی رساندند، مبارزان آزادی به مثابه دلشیر و عگید بودند که از کوهستان‌های کوردستان آمده بودند. به یُمن فدائیان ی‌ژا استار، ه‌پ‌گ، ی‌پ‌گ و ی‌پ‌ژ به این سطح رسیدند در آن زمان از ۴ جهت حمله می‌کردند. دوئل بین‌المللی ممکن است به دلیل منافع خود این امر را بیان نکنند، اما همه این را دیدند. نخست وزیر عراق در آن زمان یعنی حیدر عبادی به جنبش آزادی کوردستان تبریک گفت. خلق ارجمند و شرافتمند ما، علیرغم اینکه ۱۰ سال گذشت، هنوز هم زخم‌های شنگال درمان نشده است، زنان، کودکان، جوانان و هزاران نفر دیگر که هنوز عاقبت‌شان نامعلوم است، برای انتقام گرفتن‌شان بی‌گمان وظیفه‌ای بزرگ برعهده‌ای هر بخش از جامعه گذاشته می‌شود. خودمدیریتی دمکراتیک با رهنمود ملت دمکراتیک ۱۰ سال است که علیرغم عدم امکانات در شنگال، جامعه‌ای را مدیریت می‌کند. از شنگال حفاظت کرده، سیاست انجام می‌دهد و الزامات را عملی و مبارزه می‌کند.
چند روز قبل کار بسیار ارزشمندی انجام شد. در بغداد سومین کنفرانس زنان عراق برگزار شد. در عین‌حال در شنگال آتلیه آزادی و عدالت انجام شد. خلق ما زمانیکه از قربانی بودن نجات یافت. دیگر می‌تواند خود را مدیریت کند، حسابخواهی کند. زمانی بدلیل نیروهای اشغالگر دردهای سنگینی را تحمل کرد، اما دیگر زمان حسابخواهی است. یعنی با ارزش‌ترین پاسخی که در این زمان به فرمان داده شود، انتقام شهدا، به یقین رساندن خودمدیریتی دمکراتیک است. جامعه‌ما دیگر بخوبی بر این امر واقف است، می‌داند اگر خود را مدیریت نکند، نمی‌تواند از خود دفاع کند. هیچکس همکار او نخواهد بود. به همین علت، صیانت از خودمدیریتی دمکراتیک و اجرایی کردن مبارزه در تمام عرصه‌ها، بسیار مهم است. برای اینکه یکبار دیگر فرمان‌های جدیدی رخ ندهند این امر بسیار مهم می‌باشد.»
به همین مناسبت ما یکبار دیگر دولت عراق را فرمی‌خوانیم؛ عراق کشوری غنی است. تمام جوامع، باورداشت‌ها و فرهنگ‌ها در این کشور وجود دارند. به همین علت نیز بی‌دفاع، بی‌اراده، بی‌هویت گذشتن جامعه ایزدی برای عراق یک پیروزی نیست، کاملا برعکس، این خود شکست کرامت است. برخی تصمیماتی که با شانتاژ دولت ترکیه و خانواده بارزانی گرفته شدند به نفع عراق نیست. جامعه ایزدی به دولت عراق ضرر نرسانده است، ضرر نمی‌رساند. علیرغم تمام حملات نیز در خاک خود باقی ماند، به هیچکس حمله نکرده‌اند، حمله هم نخواهند کرد. باید عراق در مقابل شانتاژ خانواده بارزانی تعظیم نکند، بخصوص نیز به تله دولت ترکیه نیفتد. قتل‌عام جامعه‌ای بدین شیوه برای دولت عراق یک شرمساری و بی‌کرامتی بزرگ است. چیزی که لازم است انجام شود، به رسمیت شناختن موقعیت سیاسی شنگال از سوی دولت عراق است. از سوی قانون اساسی این کار ممکن است. مثال این امر هم باشور کوردستان است.
باید هیچکس ایزدیان را به موضوع معامله میان عراق و بارزانی مبدل نکند
نباید هیچکس جامعه ایزدی را به موضوع معامله میان عراق و بارزانی مبدل کند. در مقطع اخیر بازی‌های جدید انجام می‌شوند. ما از این بازی‌های غریبه نیستیم. مدتی در ارمنستان و آلمان ده‌ها سال این گفتگو تهی وجود داشت که آیا جامعه ایزدی کورد هستند یا نه. می‌خواهند همان کار را در عراق هم انجام دهند. موضوع روز جامعه ایزدی این نیست. حکومت عراق باید پیمان‌نامه ۹ جولای را نابود کند. به اجرا درنیاورد، این امر را رد کند و با مسئولان ایزدی در شنگال، پیمان‌نامه‌ای مشترک ایجاد کند. اگر چنین برخوردهایی انجام شوند، در اینصورت به درخواست بخشش آنان انجام ندادن وظایفشان در زمان فرمان مبدل خواهد شد. راه ادای دِین خود برای شنگال، به رسمیت شناختن موقعیت سیاسی شنگال و پدید آوردن صلح دمکراتیک با جامعه آن است. خلق ما چه در شنگال و چه در خارج از کشور، موضوع روز خود را دارد. قبل از همه جامعه ایزدی ما، هیچکس نباید خود را فریب بدهد؛ نگویید فرمان به پایان رسید، یک سال از آن گذشت. ما اکنون بازیهایی که انجام می‌شوند را می‌بینیم.
در باشور کوردستان، تبهکاران داعش را مستقر کردند. به پیشاهنگی خانواده بارزانی، تبهکاران بارزانی در منطقه برواری بالا مستقر شدند، باشور اکنون تحت اشغالگری دولت ترکیه قرار دارد. علیه این امر مقاومت بزرگی وجود دارد. تهدید نسل‌کشی هنوز هم ادامه دارد. بدین ترتیب خلق ما باید این امر را به خوبی بداند. باید از سویی مبارزه خود را گسترش دهد و از سوی دیگر خوددفاعی را قویتر کند. زنان ۱۰ سال که در کوچه‌ها حضور می‌یابند. هم برای مقاومت بزرگ پیشاهنگی می‌کنند و هم پیرو راه بریوان‌ها و نازه‌ها مبارزه می‌کنند. همچنین علیرغم اینکه تا این اندازه فرمان علیه آنان رخ داده است، دوباره هم در مقابل ظلم، سرفرود نمی‌آورند . درعین‌حال برای تمام خلق‌ها به امید مبدل شدند. دیگر می‌توانند از نیست خود را بیافرینند. مادران و زنانی در اینجا پیشاهنگی کردند. می‌گویند اگر قبلا دارای چنین تفکراتی بودیم، این موارد به وقوع نمی‌پیوستند. بر اساس فکر و فلسفه رهبر آپو، گفتگوهای مهمی انجام می‌شود.
در میان جامعه بذرهای نفاق را کاشتند، انسان‌ها دیگر از دست یکدیگر غذا هم قبول نمی‌کردند. اما اکنون زنان ایزدی، عرب، ترکمن، سریانی و عراقی همراه با هم مبارزه می‌کنند. این امر به یُمن تفکرات رهبر آپو است که خط آزادی زنان را توسعه داد. امروز نیز زنان شنگالی برای این امر مبارزه و پیشاهنگی می‌کنند، مقاومت را گسترش می‌دهند. این بسیار مهم است. جوانان ایزدخان براساس خط بریوان و نازه‌ها مبارزه را گسترش می‌دهند. ما بر این باور هستیم که این جوانان برای این مقطع پیشاهنگی خواهند کرد. در آرامگاه شهدای شنگال، از باورداشت‌های بسیاری شهید در آنجا آرمیده است. از جامعه علوی، خلق عرب، انترناسیونالیست‌ها و مدافعان ماهیت کورد بودن در آنجا هستند. شهادت کسانیکه زندگی خود را در شنگال دیدند، بنیاد شنگال خودویژه و دمکراتیک را ایجاد کرده است. به این مناسبت من جامعه ایزدی خارج از کشور را فرامی‌خوانم؛ خلق ما در اروپا و آمریکا پراکنده شده است، زمانیکه علیه جامعه‌ای تهدید یا خطری را متوجه شدید شما باید از هر سو خود را سازماندهی کنید. متحد شوید. بجز کسانی که براساس خط خیانت حرکت می‌کنند، باید اتحاد اهالی شنگال ایجاد شود. باید اتحاد ایجاد شود، باید با نیروی خود از موجودیت و خودویژگی خود صیانت کنید.
اهالی شنگال دیگر مثل گذشته نیستند. دیگر نیروی خود را دارند، آگاه هستند و امید دارند. راه و روش‌های مبارزه را می‌شناسند، می‌توانند درک کنند چه کسی دوست و چه کسی دشمن است. این بسیار مهم است. ما همیشه می‌گوییم؛ درد و آلام بزرگ، ظهورهای بزرگی را هم رغم می‌زند. هرکسی باید بداند که این فرمان، آخرین فرمان است. ما یکبار دیگر می‌گوییم؛ اگر خلق ما با مقاومت، مبارزه خود و تفکرات رهبر آپو اتحاد و خودمدیریتی خود را ایجاد کند، دیگر هیچ نیرویی نمی‌تواند به آنان حمله کند. هیچکس نباید خود را فریب دهد؛ نگویند که ما از ۷۳ فرمان گذشتیم با ۷۴مین فرمان هم نابود نمی‌شویم. این یک حقیقت است؛ در این برهه جنگ جهانی سوم، مدرنیته کاپیتالیست و نیروهای هژمونیک، کشورهایی را قورت می‌هند. شنگالی‌ها را نیز برای منافع خود قربانی خواهند کرد. همانگونه که ۱۰ سال قبل هم آنان را قربانی کردند، در روز امروز هم همینکار را انجام خواهند داد. ما در چنین مقطعی قرار داریم که؛ زبان، فرهنگ و شخصیت مثل برف در میان آب ذوب می‌شود. کسیکه از ریشه خود قطع شده باشد، دیگر ذوب شدنش شروع شده است. برای اینکه فرمان پیروز نشود، باید بیش از پیش از مقاومت و مبارزه خود صیانت شود. من یکبار دیگر می‌گویم؛ ما مدیون شهدا، رهبر آپوو خلق مقاومتگر و کسانیکه که به زادگاه خود برگشته‌اند هستیم. پس از فرمان‌های عیه جامعه ایزدی، برای اولین‌بار است که ایزدیان به زادگاه خود بازمی‌گردند. به این مناسبت من هر انسان شرافتمند، حساس و پایبند خاک خود را فرامی‌خوانم که به ایزدخان برگردید.»
