شیوا عاملی‌راد: اولین تلاش برای تشکل‌یابی معلمان در غرب ایران به تابستان ١٣۵٧ برمی‌گردد. در شهریور ۵۷، همزمان با اوج‌گیری اعتراضات ضد رژیم، معلمان در ۱۲ شهر ایران به حکومت نظامی اعتراض کردند. این اعتراضات به معلمان کرمانشاه فرصت داد تا با درخواست آزادی تشکل‌ها دست به اعتصاب بزنند. به همت معلمان مبارز این شهر، در رأس آنها هرمزگرجی‌بیان، کانون فرهنگیان کرمانشاه تاسیس شد که علاوه بر حمایت از خواسته‌های معلمان و دانش‌آموزان، خواستار تقسیم زمین‌ها بین دهقانان نیز بود. در همین زمان، به دلیل نزدیکی جغرافیایی و روابط بین معلمان کامیاران و کرمانشاه، کانون فرهنگیان کامیاران نیز با فاصله چند روز و به همت بهمن عزتی تأسیس شد.
این دو کانون بعدها با نام «انجمن معلمان آزادیخواه» به فعالیت خود ادامه دادند. تعدادی از بنیان‌گذاران کانون‌های کرمانشاه و کامیاران برای به اشتراک گذاشتن تجربیات خود به سنندج و دیگر شهرهای کوردستان سفر کرده و با همکاری معلمان پیشگام آن شهرها، موفق به ایجاد و گسترش کانون معلمان در چندین شهر از جمله سقز، مریوان، بانه، مهاباد و بوکان شدند.
هرمز گرجی‌بیان و بهمن عزتی، هر دو از چهره‌های محبوب و انقلابی بودند که در سال ١٣۵٨ به دستور خلخالی اعدام شدند.
منبع: شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
