قسەیێگ بکە (حرفی بزن)

هشکم بکە دە عشق، لە واران قسەێ بکە
لەو هەمگە ئەورە دەورە، بڵاچان قسەێ بکە

(مرا غرق بکن در عشق، از باران حرفی بزن
از آن همان ابر کە در آنجا رقص رعد و برق و غریو و گرومپ گرومپ داشتند، حرفی بزن)

بێ‌دەنگییە، عەزاوە، خەزاوێگە ناحساو
دەنگێ بچڕ دوجارە لە جاران قسەێ بکە

(سکوت دنیای مدرن، عذابست و غضبی است بی‌شمار
ترانەای بخوان دوبارە و از گذشتەهای نوستالوژیک حرفی بزن)

خەێلێگە شارەگە کڕێ بێ‌داوتە، بیا
دەێ یارسان چووڵە، وە یاران قسەێ بکە

(دیرگاهیست کە شهر هم تهی از باورهای کهن شدە و داوو از آن محافظت نمی‌کنند، خودت بیا
در این سرزمین یارسانی سوت و کور، بە یاران نهیبی و حرفی بزن)

بێ‌دەمتەقە پەسا م مرم، لەو پەڕ زەمان
دەنگم بکە دوارە لە بانان قسەێ بکە

(بدون گفتگو، دارم میمیرم، خودت از فراسوی زمان
صدایم و دعوتم کن و از آیندەهای دور حرفی بزن)

خوەم؛ هەر سکانسێگم؛ ژنە، ژانە ، ژیانەو عشق
بێ‌ژن ژیان هە ژانە ئەرێ ئەی گیان قسەێ بکە

(هر سکانسی از زندگی من ترکیبی است از زن  و درد و زندگی و عشق
بدون زن، زندگی درد است، آە ای جان من، حرفی بزن)

گەنجوورێ، گەن م تیەنگتم؛ بوار وەم
دیرم نچیڕە دەم لە وەهاران قسەێ بکە

(بدجوری، خیلی بد، من تشنەاتم، ببار بر من
دارم شکوفە می‌‌دهم، از بهاران برای من حرفی بزن)

وەرد م ِ بیش، ساده سەمیمی، ک بێ‌تو خوەت
هەر چێ قسەس خوەسەس، کورە، گیانان قسەێ بکە

(با من سخن بگو، سادە، صمیمی کە بی‌تو خودت
هر چە حرف است غصە است، ای جان جانان من، حرفی بزن)

وەرد تونم، پڕم بدە تا ئەڵفڕم لە نوو
مردم دە سۊک ماڵ لە سەربان قسەێ بکە

(با توام، آی، مرا پر و بال بدە تا کە پرواز کنم و اوج بگیرم
مردم و افسردە شدم در کنج عزلت این خانە، با من از بالاپشت‌بامهای پر از ستارە حرفی بزن)

ئاسارە ورشەورشێیه دیرێ دروەشێ مانگ
تا سوو لە مانگەشەو لە شەواران قسەێ بکە

(ستارە سوسو میزند و ماە می‌درخشد هی
تا سپیدەدمان از مهتاب و از شبانگاهان، برای من حرفی بزن)

لەێ عشق بێ‌مکیسە ک وارێگەوە هەنی
لەو حاڵ خاس خاصە ئەڕامان قسەێ بکە

(از این عشق ناگهان کە باریدن گرفتە است باز هم
از این حال خوب و حاص، برایم حرفی بزن)

رودوس فەیلی (مصطفی بیگی)
تێهران،  زمسان (مانگ دەی) 1403