مجموعه‌ی «صدایی که نمی‌شنویم»، روایت‌هایی است به قلم آنها که در جامعه‌ی ایران تبعیض و ستم چندگانه را تجربه کرده‌اند؛ روایت‌هایی از خودسوزی زنان بلوچ بـه‌خاطر ازدواج اجباری و فشـار هنجارهای ناموسی، مشكلات سياسی زنان دانشجو، خشـونت اجتماعی و قضایی علیه مردان همجنسگرا، مسائل زنان همجنسگرا، ظلم و ستم علیه بهاييان، رنج كودكان عـرب، موقعيت آسيب‌پذيرتر زندانيان سياسی غيرفارس، رنج زنان روسـتايی و زنان دارای معلوليت و تبعيض عليه مهاجران افغانستانی.
این مجموعه، مجموعه‌ای است از صداهای کمترشنیده‌شده! نویسندگان این روایت‌ها در نوشتن قصه‌هایشان شجاع بوده‌اند و این شجاعت در روايت رنج و ستم، ستودنی اسـت.
«صدایی که نمی‌شنویم» به همت «زهرا باقری‌شاد» گردآوری و در سال ۱۴۰۰ در نشر الکترونیک سایه‌ها منتشر شده است.
در بخشی از مقدمه‌ی کتاب آمده است:
من با كسانی آشـنا شدم كه در آغاز می‌خواستم روايتشان كنم اما خيلی زود دريافتم كه آنها خود می‌توانند راوی قصه‌هايشان باشند و تنها كاری كه از من برمی‌آيد «شنيدن» اسـت! مـن بـا كسانی روبرو شدم كه هزاران بار بهتـر و رسـاتر از مـن می‌توانسـتند از رنج زنان بلوچ و دلنگرانی كودكان عرب وهراس مردان گی در ایران بنویسند. من با كسانی روبرو شدم كه «سوژه»ی داستانها و گزارشهای من نبودند، بلكه راوی پرقدرت تجربه‌ی زيسته‌ی خودشان بودند. ما باهم، خواندن و ياد گرفتن را شروع كرديم. در يک گروه بسـته دربـاره‌ی ضرورت نوشـتن و حرف آمدن گپ زديم، درباره‌ی تقاطع ستم‌ها و تبعيض‌ها خوانديم، از ادبيات سلطه حرف زديم و نوشتيم و نوشتيم و نوشتيم. از يادداشتهای كوتاه منتشرشـده در یک صـفحه‌ی اينستاگرامی بـه داسـتان‌هـا و روايتهای بلند و گزارشهای مفصل‌تر رسيديم؛ به آنچه در اين مجموعه می‌خوانيد.
این مجموعه را از لینک زیر دانلود کنید و در بازنشر این صداها سهیم باشید.