مراد کاراییلان: ما دارای راهکار و خط‌مشی هستیم که خلق‌های منطقه چگونه می‌توانند باهم زندگی کنند و پروژه‌اش را در دست داریم. ممکن است یک لوزان جدید ایجاد شود. این لوزان لوزان ملت-دولت هاست. از این پس باید لوزان اجتماعی بر اساس کنفدرالیسم دموکراتیک تنطیم شود. این نیز به تلاش نیاز دارد. حال توجه شما را به مصاحبه عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان؛ مراد کاراییلان در رابطه با حملات اشغالگرانه ارتش ترکیه و آمار جنگ هشت ساله‌ی اخیر و کنفرانس لوزان که در گفتگوی با رادیو صدای خلق کرده است و فرات نیوز پخش نموده جلب می کنیم.
کاراییلان: گریلاهای کوردستان پیروز خواهند شد
عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان؛ مراد کاراییلان عنوان کرد؛ در باکور کوردستان و مناطق حفاظتی مدیا مقاومتی تاریخی در جریان است و افزود: ۳ سال است درتلاشند تا زاپ را کنترل کنند. دولت ترکیه نمی‌تواند آنجا را کنترل کند. گریلاهای کوردستان پیروز خواهند شد.
عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان؛ مراد کاراییلان حملات اشغالگرانه ارتش ترکیه و آمار جنگ هشت ساله‌ی اخیر را گفتگو با رادیو صدای خلق ارزیابی نمود.
انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ادامه دارد. دیدگاه و ارزیابی شما از سیاست انزوای تحمیلی در زندان امرالی چگونه است؟
ابتدا به رهبر آپو و همه رفقا در زندان درود می‌فرستم و با احترام به مقاومت آنان سلام میکنم.
در جنگی که دولت ترکیه علیه ومقاومت ما دنبال میکند؛ انزوا یک سیستم است و تحمیل آن ادامه دارد. در سیستم انزوای امرالی هیچ تغییری وجود ندارد. این مدل در تمام زندان‌های ترکیه و کوردستان اجرا میشود و امروزه در جنگ نسل‌کشی خلق کوردستان همان سیستم انزوا درجریان است. بدون شک دشمن از اندیشه، افکار و مواضع رهبر آپو وحشت دارد. لذا برای خودش این را حیاتی می‌داند که صدای رهبر آپو به جنبش، کادرها و خلق کورد نرسد. درنتیجه آنها تلاش دارند این بخش‌ها را نابود کرده و ناچار به تسلیم نمایند. به همین دلیل در سیستم انزوا هیچ انعطاف و نرمشی وجود ندارد.
قطعا دشمن این را آنقدر مهم می‌شمارد که قانون داخلی ترکیه، قوانین بین‌المللی، اصول قانونی و اخلاقی را نیز زیر پا می‌گذارد. به‌دلیل ترسش است که این قوانین را نقض میکند. مقاومت و موضع در برابر این قطعا بسیار ارزشمند است. اما برای خلق‌هایی که در خارج تلاش میکنند، برای میهن‌دوستان و خلقمان آنچه مهم است این است که ما چکار می‌کنیم! در این زمینه وضعیت ما خودانتقادی است. چون ما در پروسه خودانتقادی هستیم، باید فهمیده شود که مبارزات تاکنونی، مسئولیت ما را بیشتر میکند. وظایف این دوره را پیش کشیده و مشخص می‌سازد. ما باید با فعالیت، تاکتیک و راه‌های بسیار مؤثرتر مبارزات را تشدید نماییم. نه تنها برای الغای انزوا، برای آزادی رهبر آپو و آزادی همه رفقای زندانی؛ باید مبارزاتمان را قوی‌تر کنیم. دروه‌ای که ما در آنیم؛ این را می‌طلبد. آنچه اکنون در این زمینه درحال انجام است؛ کافی نیست. وقتی که ما هم به‌عنوان جنبش و هم به‌عنوان گریلا و کادر و هم در قالب شخصیت‌ها و نهادهای میهن‌دوست اقداماتمان را ارزیابی کنیم؛ می‌بینیم که برخورد فعلی کافی نیست. لذا باید مبارزات را تقویت کنیم و در این راستا حداقل باید مسئولیت رهبر آپو را سبک‌تر کنیم. زیرا کسی که سنگین‌ترین بخش وظایف را برعهده دارد؛ رهبر آپو است. ۲۵ سال است علیه حملات جنگ روانی و شکنجه روانی با اراده‌ی عظیمی مقاومت میکند. همه باید به او بنگریم و نحوه‌ی عملکرد خود را بازنگری کنیم. مثلا انسان نگاه میکند؛ همرزمی در میدان مبارزه چندسالی در جایی می‌ماند و نمی‌تواند مؤثرانه مبارزه کند. اما اگر دقت کنیم امروزه در امرالی و زندان‌های دیگر موضعی در جریان است. آنچه باید در کل نتیجه‌ای از آن به‌دست آوریم و مانند یک پیام آن را نگاه کنیم؛ باید از آن لحاظ با عمقی تاکتیکی باید از راه و دریچه‌ای مبارزات را در همه عرصه‌ها توسعه دهیم. روز این است. این‌گونه می‌توانیم به پاسخی برای رهبر آپو و همرزمان دیگر مبدل شویم.
در ۱۰۰ ساله معاهده لوزان در لوزان یک کنفرانس و یک راهپیمایی توده‌ای برگزار شد. نتیجه‌ی کنفرانس نیز اعلام گردید؛ در این زمینه چه میشود گفت؟
کنفرانس لوزان در ۱۰۰ سالگی لوزان، به‌راستی در سطح بالایی برگزار شد. هم راهپیمایی خلق عالی بود و هم کنفرانس و نتیجه‌ی آن که اعلام گردید؛ در حد بررسی ما مطلوب بود. اما می‌شد بهتر باشد. از هر لحاظ می‌شد بهتر سازمان داده شود. معاهده لوزان برای نسل‌کشی بود. هرچند امضاءکنندگان آن، معاهده را معاهده‌ی آشتی نامیدند؛ اما برای خلق کورد معاهده پاکسازی و جنگ بوده است. در پی این معاهده صد سال است در کوردستان تراژدی بزرگ روی می‌دهد و همیشه جنگ درمیان بوده است. مسلما انسان ازخود می‌پرسد؛ چرا آن دولت‌ها به معاهده‌ی ناروای این‌چنینی رای داده و این همه اجحاف در حق خلق کورد روا داشته‌اند؟!
چند روزی است همه از مظاهر ستم این معاهده می‌گویند؛ اما این تنها از بعد منافع اقتصادی و سیاسی قابل توضیح نیست. درست است بخشی از آن به وضعیت خلقمان مربوط است، چون خلقمان مهیا نیست، اتحادش را تامین نکرده و نمایندگانش قوی نیستند. خلقی بی مدافع است. علیرغم اینکه کهن‌ترین خلق منطقه است؛ از بعد زبان، فرهنگ و تاریخ بسیار غنی و ثروتمند است؛ اصیل منطقه است اما بازهم وی را انکار میکنند. لذا این انکار هم راه را بر نسل‌کشی‌اش باز‌گذاشته است. چرا چنین کرده‌اند؟ این به‌ویژه در ابتکار دولتهای اروپایی روی داده است.
طبیعتا اینجا یکسری تحلیل تاریخی نقش دارند. میخواهند انتقام صلاح‌الدین ایوبی را از کوردها بگیرند. دنیای مسیحیت صلاح‌الدین ایوبی را از یاد نبرده‌اند، همچنین در صدسال پیش از لوزان و در زمان بدرخان بگ و سپاه حمیدیه، با نقشه و تحریک عثمانیان، تعدادی قبایل کورد به مسیحیان حمله کرده و با آنان جنگیدند و درنتیجه خصومت ایجاد شد. وقتی اینها را کنار هم می‌گذاریم؛ در ستم و بی‌وجدانی و ظلم معاهده لوزان، نقش این وقایع تاریخی را نیز می‌بیند. از زمان صلاح‌الدین ایوبی تا لوزان، انتقام‌گیری و حسابرسسی از کوردها ادامه دارد. لذا مسئله تنها با منافع اقتصادی و سیاسی قابل توضیح نیست. اینجا وقایع تاریخی نیز نقش دارد.
برگزاری کنفرانس علیه این شرایط بسیار حائز اهمیت است. حداقل نشان داده شد که خلق کورد این معاهده را قبول ندارد و حتی پس از صدسال آن را رد میکند. این خیلی مهم است. هرچند افراد و احزابی در آن شرکت نکردند، اما اقدامی که با کنفرانس لوزان صورت گرفت؛ ممکن است به اتحاد ملی بینجامد. اکثریت احزاب سیاسی کورد و خلق‌های ارمنی و آشوری و سریانی که در کوردستان ساکنند، در این کنفرانس حاضر بودند. این بسیار ارزشمند است. امیدوارم این اقدام تداوم یافته و به نتیجه برسد.
البته برگزاری این کنفرانس خوب بود اما آنچه مهم است عمل است. یعنی باید ادامه یابد. تداوم آن باید چگونه باشد؟ میشود به یک کنفرانس ملی مبدل شود. می‌تواند به مبنایی برای این هدف تبدیل شود.
شرایط فعلی برای برگزاری کنفرانس ملی مناسب است. مختصرا؛ برگزاری کنفرانس ارزشمندی از این دست برای ما کوردها و خلق‌های ساکن کوردستان، برای ورود به صدمین سال معاهده لوزان قتل‌عام‌گر و نسل‌کش مناسب بود. این یک پاسخ و واکنش بود. از این پس باید عملا جواب‌های محکم بدهیم. این نیز با اتحاد ملی مقدور است. این تقویت مبارزه آزادی و تلاش‌های مؤثر را به‌دست می‌دهد. ما دارای راهکار و خط‌مشی هستیم که خلق‌های منطقه چگونه می‌توانند باهم زندگی کنند و پروژه‌اش را در دست داریم. ممکن است یک لوزان جدید ایجاد شود. این لوزان لوزان ملت-دولت هاست. از این پس باید لوزان اجتماعی بر اساس کنفدرالیسم دموکراتیک تنطیم شود. این نیز به تلاش نیاز دارد.
در پایان کنگره ملی کوردستان از این مبارزه ارزشمند حمایت کرده و من هم به همه حاضرین در این کنفرانس درود می‌فرستم و به‌آنان تبریک می‌گویم. امیدوارم این کنفرانس برای آینده‌ی بهتر، اتحاد ملی و توسعه مبارزه آزادی مبنا قرار گیرد.
دولت اشغالگر ترکیه از ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۵ علیه جنبش و خلق کوردستان حملات گسترده ای آغاز کرده است. از این حملات ۸ سال میگذرد. جمهوری ترکیه اعلام کرده که تعداد کشته های شما در این جنگ ۳۸ هزار و۱۹۱ نفر بوده است. آمار حقیقی این جنگ چقدر است؟
پرسش قبلی شما در مورد لوزان بود. ۵۰ سال نیز از موضعگیری رهبر آپو گذشته است. یعنی جنبش ما ۵۰ سال است که علیه سیستم کلونیالیست و قاتل مبارزه میکند. همچنین ۳۹ سال است مبارزات مسلحانه آغاز شده است. اما جنگی که در ۸ سال اخیر انجام شده دارای برخی ویژگیهاست. بعد از انقلاب روژاوا، به هم پیوستن جزیره و کوبانی، همچنین کسب ۱۳ درصد آرا توسط حزب دموکراتیک خلقها سبب شدند در آن زمان مسئله آزادی در باکور برجسته تر شود. اینها سبب وحشت مسئولین ترک شد. آنها فکر میکردند که این پیشرفتها سبب تقسیم ترکیه خواهد شد. به همین دلیل نیروهای راستگرا و چپگرا و نیروهای طرفدار ناتو و نیروهایی که طرفدار اوراسیا هستند، همه با هم متحد شدند و کنسپت نوینی به وجود آوردند. در ابتدا آن را “برنامه ی سقوط” نامیدند. اما در سال ۲۰۱۶ سازماندهی خود در سطح داخلی را به پایان رساندند و بر اساس سیاست پاکسازی اعلام جنگ کردند. زمانی که اعلان جنگ دادند گفتند “این جنگ استقلال ترکیه است”، گفتند” این جنگ رهایی است و برای ما بسیار استراتژیک است”. یعنی دولت با تمام توان خود علیه ما اعلان جنگ کرد. به همین دلیل این جنگ مانند جنگهای قبلی ما نبود. علاوه بر اینها برای آنکه فوری تصمیم بگیرد و از طرف دیگر هماهنگی کند، سیستم خود را تغییر داد. برای آنکه جنگ را بهتر انجام دهند سیستم ریاست جمهوری را پیش کشیدند تا همه چیز در دست یک نفر باشد.
از آن زمان به بعد به تکنولوژی مدرن تکیه کرده و به ما حمله کردند. در سال نخست در باکور این حملات به صورت گسترده و دشواری انجام شد. بدون شک در مقابل آن نیز مقاومت شهرها و ایالتها انجام شد. در شهرها با پیشاهنگی چیاگر، خباتکار و زریانها، در کوهستانها نیز با پیشاهنگی آزاد سیسر، دلال آمد، و باران درسیمها مقاومتی تاریخی انجام شد.
در سال ۲۰۱۸ آنها چهارچوب این کنسپت را گسترش دادند. هم به عفرین حمله کردند، هم آشکارا روژاوا را هدف قرار داده و با حمله به خاکورک امواج حملات را به سمت مناطق حفاظت شده ی مدیا یا همان باشور کوردستان گسترش دادند. این وضعیت جنگی هم در باکور کوردستان، هم در روژاوای کوردستان و هم در باشور کوردستان تا سال ۲۰۲۰ ادامه داشت. از سال ۲۰۲۰ به بعد حملات بیشتر علیه باکور و باشور کوردستان یا همان مناطق حفاظت شده مدیا بود. درست است که همزمان در بسیاری از مناطق روژاوا ی کوردستان، شنگال و باشور ترور و حملات مختلف انجام شد. اما در چهار سال گذشته جنگ بیشتر در مناطق حفاظت شده مدیا و در باکور کوردستان ادامه یافت.
در اینجا هدف آنها چه بود؟ هدف آنها این بود تا گریلا را از ریشه درآورند. چون با همکاری و پشتیبانی ناتو به تکنولوژی مدرن دست یافته بودند. به ویژه با پهپادها حملات خود را انجام دادند. آنها فکر میکردند با این تکنولوژی گریلا را از بین خواهند برد، روژاوا را درگیر کرده و مرزهای میثاق ملی را اشغال خواهند کرد. خود اردوغان پیشتر در نشست سازمان ملل این نقشه را آشکار کرده بود. به طور خلاصه هدف آنها این است که بتوانند جنبش آزادی را پاکسازی کرده و همه دستاوردهای خلق کورد را از بین ببرند و ترکیه را از مسئله کورد نجات دهند. آنها میخواهند امسال یعنی در سال ۲۰۲۳ این کار را انجام دهند.
هدف آنها این بود تا در ۱۰۰ سالگی لوزان و در ۱۰۰ سالگی جمهوری، پیروزی خود را اعلام کرده و بدون کورد وارد قرن دوم جمهوری ترکیه شوند. یعنی بر اساس از بین بردن مبارزات آزادی و اراده ی خلق کورد، قرن دوم جمهوری ترکیه را آغاز کنند. هدف آنها این بود که امسال جنبش آزادی را به طور کامل پاکسازی کرده و این گونه به نتیجه برسند.
اکنون صد سال گذشته است. دولت ترکیه در این مرحله از خارج پشتیبانی میشود. همچنین دولتهای اطراف را نیز با برخی مسائل سیاسی، تجاری و مسائل مختلف تا حدی وارد کارهای خود کردند. در اینجا تا حدی میان روسیه و آمریکا به بازی پرداختند. با روشهایی عراق را ساکت کردند. همچنین متاسفانه حزب دموکرات کوردستان عراق را در این نقشخ شریک کردند. همه ی این کارها را چگونه انجام دادهاند، این بحثی جداگانه است. اینها همه رخ داده است و برخی از کوردها را نیز به طرف خود کشیدند به. این مسئله تکیه کردند و گفتند “ما بدون شک پیروز خواهیم شد”. اما اکنون زمانی که به آن نگاه میکنند میبینند که پیروز نشدند. چون در زاپ به بنبست رسیده اند. سه سال است که میخواهند زاپ را اشغال کنند، اما هنوز موفق نشدند و تلاشهایشان ادامه دارد.
در مقابل این رویکرد آنها، ما به عنوان جنبش مقاومت کردیم. سیاست کورد مقاومت کرد. ما در مورد موضعگیری رهبر آپو صحبت کردیم. گریلا همزمان با این مقاومت، در زمینه تاکتیکی نیز خود را پیش برد. اول، سطح تخصصی را توسعه داد؛ در جنگ بازسازی و نوگرایی را ایجاد نمود. استفاده از تکنولوژی را ترویج داد. دوم؛ سبک جنگ تیمی را ایجاد کرد. از طریق آن جنگ تیمی، توانست قدرتمندانه بجنگد و به شکلی مخفی و پنهانی حرکت کند. سوم؛ در جنگ سیستم زیرزمینی را تاسیس کرد. به عنوان یک سبک و شگرد تازه، جنگ زیرزمینی را ایجاد کرد.
این موارد باعث شد که انواع حملات دولت ترکیه، جاسوسی و فناوری مدرن نتوانند به به هدفشان دست‌یابند. در مقابل این گسترش و تعمیق تاکتیکی، حملات آنها ناموفق بوده و به پیروزی نرسیدند. از این رو علیرغم اتمام مدت برنامه‌هایشان نتوانستند به اهداف خود برسند. زیرا موضع رهبر آپو و مقاومت خلق ما و گریلاهای آزادی‌خواه کوردستان نقشه‌های آنها را خنثی کرد. به راحتی می‌توان این را گفت.
شما گفتید که دشمن مدام تعداد رفقای شهید ما را اعلام میکند. درست است. در آخرین نمونه شاید یک هفته پیش بود که آنها آماری را به مناسبت ۸ سال گذشته اعلام کردند. اما آمارشان بر اساس دروغ اعلام شده است. دولت ترکیه کل کوردستان تاریخی را انکار میکند و می‌گوید که ‘چنین مکانی وجود ندارد’؛ به همین سبب تمام سیستم آنها در کوردستان بر اساس دروغ ایجاد شده است. در این زمانه از جنگ روانی به شکلی پیشرفته استفاده میکنند. همیشه می‌گویند، ‘ما آنها را مورد هدف قرار می‌دهیم، دستگیرشان می‌کنیم و پیروز می‌شویم’. همیشه این‌گونه به خودشان قوت قلب می‌دهند. در واقع نیز به این شکل نیست. من این موضوع را زیاد طول نمی‌دهم و به طور خلاصه پاسخ می‌دهم:
کانسپت این حملات هشت سال گذشته، در ۲۴ جولای ۲۰۱۵ آغاز شد. یعنی در سالگرد لوزان دست به حمله زدند. این نیز حاوی پیامی است. یعنی می‌خواستند بگویند ‘همان‌گونه که در لوزان، شما را نادیده گرفتیم و آن را امضا کردیم، اکنون نیز در این جنگ شما را از بین می‌بریم’. ۲۴ جولای سالگرد لوزان است و آن پیامی که در آن روز دست به حمله زدند از این قرار است که بگویند ‘ما مصمم هستیم، ما، شما را نابود می‌کنیم، ریشه‌های شما را می‌خشکانیم’. بر این اساس
۸ سال است که علیه ما اعلام جنگ کرده‌اند و ۸ سال است به این جنگ را
ادامه می‌دهند.
آن جنگ گسترده‌ای که پیش برده شد، بیش از سه بخش از کوردستان را در برگرفت. از قسمت روژهلات کمی پیشبرد شد؛ یعنی دولت ترکیه هر از گاهی به نیروهای روژهلات حمله میکند، اما به صورت شدید در سه بخش کوردستان جنگ سختی درگرفته است.
اگر به مانند آمار به طور کلی درمورد وضعیت بگوییم، وضیت به این شکل است:
به عنوان ه.پ.گ در این ۸ سال، ۴۹۰۶ نفر شهید داده‌ایم. تعداد شهدای ما به عنوان نیروهای خودمحافظتی باکور یا اینکه شهدای ی.پ.س ۶۱۶ تن از رفقاست. یاد تمامی رفقای قهرمانمان را با احترام گرامی می‌دارم. ادامه دهنده‌ی راه آنها هستیم و اجازه نمی‌دهیم خونشان به هدر برود. رویا و آرزوهایشان را برآورده می‌کنیم.
طبق این تعداد کل شهدای ما در ه.پ.گ و ی.پ.س ۵۵۲۲ تن از رفقاست. این تعداد واقعی است. از این رو ما آمادگی هرگونه تحقیقی را داریم و شهادت هیچ کدام از رفقایمان را مخفی نمی‌کنیم.
البته دشمن زمانی که از آمار شهدا سخن می‌گوید تعداد شهدای روژآوا را نیز به آن اضافه می‌نماید.
آن تعدادی که دشمن اعلام میکند شامل روژآوا نیز هست. شهدایی که من از آن سخن میکنم، آن دسته از شهدایی است که در خط‌مشی باکور و باشور به شهادت رسیده‌اند. البته ی.پ.س به عنوان بخشی از ه.پ.گ است. از روژآوا نیز پرسیده‌ایم؛ آن رفقا نیز طبق آمارشان تعداد دقیق و واقعی برای ما ارسال کردند. البته از طرفی علیه داعش جنگیده‌اند، از طرفی دیگر علیه دولت ترکیه که به عنوان داعش دوم است، می‌جنگیدند. به طور کل تعدا شهدای ق.س.د در جنگ علیه دولت ترکیه ۱۴۹۶ رفیق است. همچنین در حملات دولت ترکیه تاکنون ۱۰۵۷ غیرنظامی شهید شده‌اند. آمار آن نیز به این شکل است. اگر خسارات جانی هر سه بخش کوردستان را جمع کنیم، کل شهدای ما ۷۰۱۸ شهید هستند. در بین نیروهای نظامی این ۷۰۱۸ تن شهید شده‌اند. در روژآوا ۱۰۵۷ غیرنظامی نیز به شهادت رسیده‌اند. در حال حاضر تعداد شهدای غیرنظامی باکور کوردستان را در اختیار نداریم، اما در این ۸ سال حدود ۱۰۰۰ غیر نظامی به شهادت رسیده‌اند. در باشور نیز ۲۰۰ تن از غیر نظامی به شهادت رسیده‌اند.
یعنی تعداد شهدایی که در طول این ۸ سال داده‌ایم این تعداد است. اما اگر دقت کنید دولت ترکیه تعداد را ۵ و نیم برابر بیشتر اعلام کرده است. به صورت مستمر این کار را انجام می‌دهند. برای مثال اگر ما یک شهید داشته باشیم آنها اعلام میکنند ۵ تن به شهادت رسیده‌اند. به طور کل این کار را انجام می‌دهند. خیلی وقت‌ها اگر چیزی نیز وجود نداشته باشد، باز هم آنها رقمی را اعلام میکنند. به خودی خود ترکیه تجربه‌ی زیادی دارد که عدم را به وجود و وجود را به عدم اعلام کند. شاید از این نظر هیچ دولتی به اندازه‌ی ترکیه استاد و ماهر نیست. در قسمت انکار و اختفای حقایق بسیار استاد و ماهر هستند. براساس این وضعیت تعداد خسارات جانی آنها چند نفر است؟ براساس آمار ما در این ۸ سال گذشته در باکور کوردستان و مناطق حفاظتی میدیا به طور کل ۱۸ هزار و ۶۰۶ سرباز، پلیس، افسر و تبهکار دولت ترکیه کشته شده‌اند. در حملاتشان به روژآوای کوردستان نیز حدود ۴۹۱۰ نفرشان از قبیل سرباز، پلیس، افسر و تبهکار کشته شده‌اند. یعنی در مدت ۸ سال گذشته در حملاتی که بر خلق کورد انجام داده است، ۲۳ هزار و ۵۷۰ نفر کشته داده است. این حقیقت را اعلام نمی‌کنند. نمی‌دونم تعداد کشته‌شدگانشان را چند نفر اعلام کرده‌اند، اما نهایتا ۲ هزار نفرشان را اعلام میکنند. به سبب اینکه به صورت مستمر در حال انکار هستند. سبک و شگردهایشان بر انکار بنا شده است. اما آمار واقعی این تعداد است. به ویژه در رابطه با خسارات جانی ما این آمار تماما واقعی است، شاید در رابطه با تلفات جانی دشمن کم و زیاد وجود داشته باشد، اما لیست تلفات جانی هر دو طرف به این شرح است.
اخیرا دولت اشغالگر ترکیه علیه منطقه‌ی شهید دلیل در غرب زاپ حمله‌ی اشغالگرانه را آغاز کرده است. در این رابطه شما چه نظری دارید؟ هدف این اشغال‌گری چیست؟
همان‌گونه‌که گفتید، آن مکان‌هایی که دشمن درصدد انجام اپراسیون است، همان مناطقی هستند که سال گذشته مجبور به عقب نشینی از آنها بود. یعنی قادر به استقرار در آن نبود و مجبور شد پاییز از آن عقب نشینی نماید. اکنون در کوه جودی که رفقا آن را کوه شهید زاگروس می‌نامند، تعدادی سرباز را در مکانی خالی مستقر نموده است. اما آن مکان تحت کنترل رفقا است. به محز اینکه سربازانمان را در آن مستقر میکنند و شروع به حرکت می‌نمایند، رفقا آنان را مورد هدف قرار می‌دهند. به صورت تصویری نیز این در دست است، هلیکوپتری منهدم شد. اکثرا که میخواهند حرکت کنند، رفقا آنان را مورد هدف قرار می‌دهند. در این چارچوب در آنجا جنگ در میان است. مشخص است که آن مکان برای دشمن به مکانی ناامن تبدیل شده است. نه تنها این مکان، تمامی ایالت به این شکل است. دشمن قادر به مستقر شدن در آنجا نبود و به این سبب نیز یک سال است پی در پی بمباران میکند. اکنون حملاتشان را افزایش دادهاند. اساسا به صورت زمینی و هوایی حمله میکنند. سربازها را در آنجا قرار دادهاند، میخواهند در آنجا مستقر شوند اما همان‌گونه که در اطلاعیه‌ی خود اعلام کردیم، تاکنون قادر به استقرار نشده‌اند. زمانی که در صدد استقرار هستند، رفقا آنان را مورد هدف قرار می‌دهند. از آنجا نیز به کان دیگری می‌روند، باز هم رفقا آنان را مورد هدف قرار می‌دهند. اکنون هیچ چیزی برای دست‌پاچگی و دلهره وجود ندارد، برعکس رفقا به آنها فشار آورده‌اند. جنگ در این چارچوب درحال ادامه است.
تاکنون رفقا در منطقه‌ی شهید دلیل غرب زاپ هیچ‌گونه زیان جانی نداشته‌اند. روزی که اپراسیون شروع شد، دشمن در کوه اورتئی متینا و خط تروانش حرکت کرد. هر از گاهی ظاهر می‌شوند و بعضا نیز گم می‌شوند. چنین به نظر می‌رسد که میخواهند مکان‌هایی را اشغال کنند. مثلا دارند تاکتیک به خرج می‌دهند. در آنجا درگیری ایجاد شد، دشمن یک بار گفت ۳ و بار دیگر گفت ۵ خسارت جانی بر گریلا وارد شده است. این کذب است. در حال حاضر فقط ارتباط ما با رفقا قطع شده است، بجز این در مرحله‌ی جنگ در متینا و زاپ رفقا هیچ زیان جانی متحمل نشده‌اند. مقاومت ادامه دارد. دولت ترکیه دیگر نمی‌تواند بر آنجا مسلط شود. ما می‌دانیم که آمدن آنها به آنجا یک برنامه‌ریزی شده است. اما دشمن در اجرای این نقشه موفق نخواهد شد. عملکرد رفقا در آنجا بجاست. حقیقتا، فعالیت رفقای ما در ۱۹ و ۲۰ جولای که قبل از حمله‌ی اشغال‌گری صورت گرفته بود و اقدامات انجام شده توسط رفقای ما در ۲۱ جولای، توسط رهبری جنبش ما مورد تبریک قرار گرفت. رفقای ما واقعا سطح عملکرد بالایی دارند.
اکنون وضعیت این‌گونه است؛ چنین چیزی وجود ندارد که دشمن بتواند همه جا را تصاحب کند و چنین وضعیتی به راحتی میسر نمی‌شود. زیرا رفقا از طریق تعادلی که ایجاد کرده‌اند و به دلیل برتری در میدان، جنگ را بهتر پیش می‌برند. از سال قبل تجربه کسب کرده‌اند و از تجربیات بهره می‌برند. معتقدیم که رفقا در آنجا به پیروزی آشکاری دست خواهند یافت. با این امید و ایمان، من به رفقایی که در آنجا مقاومت میکنند با قدردانی تمام به آنها درود می‌فرستم و برایشان آرزوی موفقیت دارم.
در مدت گذشته جنگ ویژه در کوردستان گسترده شده است. به ویژه در رابطه با جوانان جاسوسی ملموسی انجام میشود. در این رابطه چه نظری دارید؟
سیاست دولت ترکیه در رابطه با کوردستان سیاست ژینوساید است، ژینوساید و نسل‌کشی به این معنا نیست که همه را از نظر جسمی بکشند، به خودی خود این عمل غیر ممکن است. میخواهند قیام کنندگان را که در مقابلشان مانع ایجاد میکنند را از نظر جسمانی از بین ببرند، درست است، اما اساسا میخواهند نسل‌کشی سفید را مرتکب شوند. از طریق ژینوساید و نسل‌کشی سفید، میخواهند انسان‌ها را از حقیقت خود دور گردانند، کاری کنند که دیگر کسی قادر نباشد از خود صیانت کند، انسان‌ها را به افرادی بی‌هدف تبدیل کنند، به جای سرزمین به دنبال یک لقمه نان بروند و اسیر خواسته‌ها و امیال خود شوند. در این چارچوب دولت ترکیه تلاش زیادی را برای ژینوساید سفید انجام داده است. بدیهی است که جنگ روانی بزرگی در جریان است. دولت ترکیه از طریق نقشه‌ی اصلاح شرق از سال ۱۹۲۵ به بعد در تلاش است تا جامعه‌ی کوردی را از حقیقت خود دور کند، آن به زانو درآورد و جامعه‌ی کورد را به ترک تبدیل کند. به همین دلیل نیز تمرکز خود را روی مواد مخدر، جاسوسی، بی‌اخلاقی یا اینکه تن‌فروشی معطوف کرده است. اینها را به شکلی ویژه از طریق سازمان‌های جنگ روانی با روش‌های پنهان در جامعه‌ی کوردی اجرا میکنند. زنان و جوانان را مورد هدف قرار می‌دهند. وقتی زنان کورد از فرهنگ کوردها دست بردارند، این به فرصتی برای ترک‌گرایی ایجاد میکند. همچنین اگر جوانان کورد را از حقیقت خود دور گردانند، جوانان کورد هیچ آینده‌ای نخواهند داشت. از این رو بیشتر بر زنان و جوانان تمرکز میکنند.
چیزهایی که خلقی را زنده نگه می‌دارند، کدام‌ها هستند؟ سنت، فرهنگ و اخلاق جامعه و دلبستگی به سرزمینشان است. اگر ارتباط انسان‌ها با سرزمینشان قطع گردد، آنها را از اخلاقیات دور گرداند شوند، آن فرد از انسانیت فارغ گشته و به حیوان تبدیل میشود. یعنی دیگر چیزی به اسم جامه باقی نمی‌ماند. همه دنبال پول خواهند بود. خوردن و خود را سیر کردن. به دنبال معنویات و مقدسات نخواهد بود. اکنون دشمن درصدد است جامعه‌ی ما را به این سطح برساند. از این رو به دنبال جوانان است.
باید ما میهن دوستی و اخلاق اجتماعی را تعمیق بخشیم. در جامعه‌ی ما اخلاق وجود دارد، سنت وجود دارد؛ باید از آن محافظت نماییم. باید ما به سرزمینمان دربسته باشیم. باید ما خاک، آب، فرهنگ و زبان خود را حفظ نماییم. وجود ما در گروی آن‌هاست. آنها ارزش‌های اجتماعی هستند. اگر آنها وجود نداشته باشند جامعه از مفهوم جامعه تهی خواهد شد. دولت ترکیه و دیگر کولونیالیست‌ها میخواهند از این طریق و شگردها جامعه را از مفهوم جامعه تهی بنمایند، آن را برای خود مبنا قرار داده و ترک‌گرایی را توسعه دهند. در این چارچوب میهن دوستان، روشن‌فکران، هنرمندان و سیاستمداران ما، تمامی افرادی که خود را میهن دوست می‌نامند، باید مبارزه کرده و از ارزش‌ها محافظت نمایند. قبل از هر چیز باید آن‌هایی که به ارزش‌های این خلق کمک میکنند، آن‌هایی که برای موجودیت و آزادی این خلق فداکاری میکنند، باید از آنها محافظت کرد. آنها چه کسی هستند. آن‌هایی که به وضعیت عمومی خدمت میکنند و فداکاری انجام می‌دهند. برای مثال لازم است کسانی که در زندان‌ها قرار دارند، از آنها حفاظت کرد. همچنین گریلا و کادرها مورد حفاظت قرار بگیرند. آیا در کوردستان کادرهای پ.ک.ک هیچ منافع مادی دارند؟ خیر ندارند. کادر بودن به معنای این است که کسی برای سرزمین، خلق، فرهنگ، اخلاق و کرامت و اهدافش، همه چیز خود را قربانی نماید. تمامی گریلاها این‌گونه هستند. باید تمامی میهن دوستان از گریلا حمایت نمایند. هر کدام از گریلاها دختر یا پسر میهن دوستی است. تمامی میهن دوستان باید گریلا را به عنوان دختر یا پسر خود بدانند. به این شکل نیز باید از زندانیان صیانت به عمل بیاید. به نوعی دیگر باید گفت این افراد در راه جامعه‌ی خود همه چیزشان را فدا کردند، زیباترین جان‌های جهانند. آن دسته از افرادی که در راه جامعه زندگی میکنند نه برای منافع خود، این فداکاری و فداکاری کردن است. افرادی که در راه مسئله‌ی خود، خود را فدا میکنند اشخاص مقدسی هستند. معنویت و زیبایی بزرگ نزد این افراد است. از این رو باید جامعه‌ی ما، از این ارزش‌های خود صیانت نماید.
برای مثال دشمن در این سال‌های اخیر برای اینکه جامعه را از حقیقت خود دور گرداند، تمامی توان خود را صرف جاسوسی کرده است. اگر تو ضد خلق، زبان و فرهنگ خود جاسوسی کنی، اگر برای چند دلار، وضعیت گریلاها را گزارش بدهی، در دنیا و در تاریخ بشریت هیچ چیز بدتر از وجود ندارد. این بی‌شرفی و رذالت است. بنابراین نباید کسی این وضعیت را قبول نماید. نباید هیچ خانواده و طائفه‌ای و هیچ روستایی امکان وجود جاسوسان درون خود را بدهند. باید جامعه‌ی ما علیه جاسوسان اقدام کرده و موضع اتخاذ نمایند. لازم نیست در این رابطه کسی وظیفه‌ای تعریف کند، این یک وظیفه‌ی طبیعی است. باید شما از خانواده‌هایتان، طائفه‌یتان و روستاهایتان محافظت نمایید. نباید در هیچ روستایی انسانی پست و فرومایه و بی‌آبرو وجود داشته باشد. بی‌آبرویی و رذالت بزرگ، جاسوسی است. در برابر این نیز میهن دوستان، تمامی افرادی که خود را انسان می‌نامند، تمامی افرادی که می‌گویند ‘می‌خواهم انسانی با شکوه و جلال باشم، می‌خواهم میهن دوست شوم’، باید به مبارزه بپردازد. مبارزه علیه جاسوسان، مصرف تریاک و تن‌فروشی، وظیفه‌ی آن افراد است. جنگ روانی می‌خواهد این موارد را درون جوان‌ها افزایش دهد. از این رو
علیه این سه چیز مبارزه باید کرد. به ویژه دشمن اکنون دشمن درصدد است در تمامی بخش‌های کوردستان جاسوسی را ترویج بخشد. بسیار قابل توجه است: جاسوس در ۴ بخش کوردستان وجود دارد. به ویژه مدرنیته‌ی سرمایه داری شخصیت انسان‌ها را ویران میکند. پیش از این، آداب و رسوم عشیرتی و خانواده‌ای وجود داشت، تربیت و اخلاق در بین انسان وجود داشت. به آسانی خود را بی‌ارزش نمی‌کردند. اما اکنون مدرنیته‌ی سرمایه داری همه چیز را به پول تبدیل کرده است. اکنون بنگرید؛ انسان می‌تواند خود را با پول بسیار کمی بفروشد. هیچ چیز بدتر از خود فروشی وجود ندارد. این چیزی بسیار عمیق است و بی‌آبرویی در مقابل این چیز کمی است. این بدان معناست که انسانیت تهی از معنا شده است. چطور رازی میشود در برابر چند صد دلار، جوانان کورد شهید شوند؟ اگر کسی اندکی وجدان و عواطف انسانی داشته باشد، محال است چنین کاری را انجام دهد، اما می‌بینیم که امروزه این کار را انجام می‌دهند.
اشتباه برداشت نکنید. اما در کوردستان عشایر وجود دارند. عشایر ساده‌ترین قشر کوردها هستند. زیاد به شهرها نمی‌روند؛ آنها در کوه‌ها مشغول دامداری هستند، کورد ساده لوحی هستند. انسان می‌تواند به آنها اعتماد کند. قبلا نیز این‌گونه بوده است. اما می‌بینیم در بین عشایر نیز جاسوس سازمان دادهاند. این همزمان فراخوانی برای عشایرهاست- بیشتر عشایر افراد میهن دوستی هستند- هرکسی مسئول مراقبت و زیر نظر گرفتن خانواده‌ی خود است. در جیب هرکسی موبایل وجود دارد، برخی ضعیف هستند و وارد شبکه‌های جاسوسی میشود. دشمن خانواده‌ی شهدا را زیر نظر دارد. در بین خانواده‌ی باارزش شهدای ما هر کسی زیاد ضعیف باشد، می‌خواهد آن را جذب شبکه کرده و او را به جاسوس تبدیل نماید. از این رو هرکسی باید از خود و خانواده‌ی خود مراقبت کرد. باید همگان پاک و منزه باقی بمانند. نباید کسی خود را ناپاک کند.
دولت ترکیه اعضای میت را وارد گروه‌ها کرده است، می‌خواهد همه را پلید، رسوا و بی‌ارزش نماید. با چند قروش می‌خواهد همه را بی‌ارزش نماید. در برابر این عمل باید مبارزه‌ی میهن دوستی پیش برده شود. در باشور، باکور، روژهلات وروژآوا دشمنان ما در عملی گسترده هستند. میهن دوستان، روشن‌فکران، هنرمندان، سیاستمداران تمامی افرادی که نمایندگی ارزش‌های این خلق را عهده دار هستند باید علیه این اعمال مبارزه کنند. باید ما بدانیم تا زمانی که جامعه‌ای اخلاقی و دلبسته به سرزمینش را ایجاد ننماییم، در مقابل حملات دشمن نمی‌توانیم موجودیت اجتماعی خود را حفظ نماییم. ما باید این میهن دوستی و وفاداری به سرزمینمان را به بزرگ‌ترین ارزش تبدیل نماییم. بر این اساس باید اخلاق و سنت در بین انسان‌ها را تقویت گردد. به جز این ما نمی‌توانیم موجودیت خود را حفظ کنیم. باید میهن دوستانمان این را به عنوان وظیفه‌ی طبیعی خود بدانند و مبارزه کنند. علیه اقدامات دشمن برای ترویج جاسوسی، مواد مخدر و بی‌اخلاقی باید ما مبارزه‌ای اجتماعی را پیرو کنیم، قدرت خلق ما که معتقدیم از هر چیزی قوی‌تر است، نقشه‌های دشمن را خنثی کرده و پیروز خواهد شد.
در باکور کوردستان اپراسیون‌ها ادامه دارند، برای گریلاهای باکور کوردستان چه سخنی با آنان دارید؟
در مدت ۸ سال گذشته بزرگ‌ترین و سخت‌ترین مقاومت در باکور کوردستان صورت گرفته است. با وجود اینکه در سه سال گذشته در مناطق حفاظتی میدیا مقاومت صورت گرفته است، روحیه‌ی فداکاری آپویی به بالاترین سطح رسیده است، با همان روحیه و فداکاری ۸ سال است در باکور کوردستان مقاومتی تاریخی در جریان است. فراموش نکنیم که دولت ترکیه در سال ۲۰۱۶ اعلام کرده بود، که “پس از آوریل ۲۰۱۷ هیچ اثری از پ.ک.ک باقی نخواهد ماند”. یعنی ۶ سال قبل می‌گفتند وجود گریلا را در باکور محو خواهیم کرد و هر سال می‌گویند ‘ما امسال آنها را محو خواهیم کرد’. یعنی دشمن می‌خواهد از طریق جاسوسی، پهباد جاسوسی و پهباد تهاجمی و فناوری پیشرفته گریلا را از بین ببرد. هرساله چنین نقشه‌ای را طراحی میکند. براساس اطلاعیه‌هایشان هر ساله بیش از ۱۰ هزار اپراسیون انجام می‌دهند. این به این معناست که در باکور کوردستان جنگ سختی در میان است.
علیه این حملات دشمن با موضع قهرمانانه‌ی دلال‌ها، چیچک‌ها، برچم‌ها، آزادها، یلمازها، آتاک‌ها، ولات‌ها، عگید جیان‌ها، چتین‌ها، دوغان‌ها و هزاران قهرمان باارزش مقاومت بسیار بزرگی صورت گرفته است. یاد تمامی این رفقا با احترام گرامی می‌دارم. حقیقتا نیز همگی قهرمانانه جنگیدند. برای مثال امسال در درسیم یاشار بوتان، در بوتان لیلا سورخون، در سرحد هیژا زوزان، در مردین جانشیر روژهلات، در آمد خمگین سرحد مقاومتی قهرمانانه و فداکارانه انجام دادند. هرکدام از آنها به تنهایی افسانه‌ای است. بار دیگر این قهرمانان را یاد میکنم.
در آخرین نمونه، دیروز دشمن اعلام کرد، دو تن از رفقای ما در درسیم به شهادت رسیده‌اند. اکنون در تلاشیم تا روشن کنیم که شهادت این رفقا صحت دارد یا خیر. رفقای درسیم را با احترام یاد میکنم. مقاومت آنها قهرمانانه است. آنها رهرو و دنباله‌روی یاشار بوتان‌ها هستند. همچنین اخیرا در بوتان رفقا میرزا و خمگین به شهادت رسیدند. به رفقای بوتان نیز درود می‌فرستم. هر دو رفیق ما رفقای عزیز و گرامی بودند. در مورد عمل‌گرایی در منطقه کاملا زبده بودند.
خلاصه گریلاها در باکور کوردستان با فداکاری و روحیه‌ی فداکارانه مقاومت کرده و می‌جنگند. رفقا تجربه دارند، از تجربیاتشان استفاده کنید، معتقد هستم که رفقا عملا در باکور دشمن را شکست خواهند داد. این‌گونه دشمن را شکست خواهیم داد و گریلاهای آزادی‌خواه کوردستان پیروز خواهند شد. بر این اساس به تمامی رفقایی که با فداکاری و قهرمانانه در باکور کوردستان به مبارزه می‌پردازند با احترام به آنان درود می‌فرستم و از صمیم قلب و با تمام وجود برایشان آرزوی موفقیت دارم.
فرات نیوز