رضا رسایی کرد یارسانی ، از بازداشت‌شدگان اعتراضات پاییز و زمستان ۱۴۰۱، در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه اعدام شد.
حکم اعدام رضا رسایی، پیش از سپیده دم روز سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۳، در حالی اجرا شد که دادنامه صادره علیه او از سوی دادگاه بدوی دچار ایرادات شکلی و ماهوی فراوانی بوده است.
رضا (غلامرضا) رسایی سال ۱۴۰۱ در ارتباط با اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» بازداشت و مهرماه ۱۴۰۲ به اتهام «مباشرت در قتل عمد نادر بیرامی، رئیس اطلاعات سپاه پاسداران شهرستان صحنه»، توسط شعبه دوم دادگاه کیفری یک کرمانشاه به اعدام محکوم شد و این حکم اوایل دی‌ماه در دیوان عالی کشور به تأیید رسید.
سازمان عفو بین‌الملل پیشتر درباره اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام آقای رسایی ابراز نگرانی کرد و خواستار توقف اجرای آن شد.
مادر این معترض بازداشت‌شده در یک پیام ویدئویی گفته بود که برای فرزندش پرونده ١۵٠٠ صفحه‌‌ای تشکیل شده و این پرونده ظرف یک هفته بررسی و حکم اعدام پسرش بر مبنای «علم قاضی» صادر شده است.
مادر رضا رسایی با تأکید بر «بی‌گناهی» فرزند خود افزوده بود که پرونده او نواقص زیادی دارد و چند نفر دیگر در رابطه با این پرونده مشترک «تحت تعقیب» هستند.
رضا رسایی نیز مکررا این اتهام را تکذیب کرده بود.
به نوشته عفو بین‌الملل او در جریان محاکمه گفت که اعترافات او «به صورت اجباری تحت شکنجه و بدرفتاری اخذ شده است»، با این حال دیوان عالی این «اعترافات» را به عنوان «شواهد» پذیرفت.
هرانا هم گزارش داده بود که استناد قاضی صادر کننده حکم بدوی به «اعترافات اجباری اخذ شده از آقای رسایی در دوران بازجویی»، سهم چشمگیری در محکومیت داشت.