بیانیه کانون دفاع از دموکراسی در ایران (هلند)
به مناسبت ۱۹ اردیبهشت، سالروز اعدام فرزاد کمانگر و یارانش در زندان اوین
نوزده اردیبهشت، یادآور یکی از تلخ‌ترین و در عین حال پرشکوه‌ترین لحظات تاریخ معاصر مبارزه برای آزادی در ایران است. در چنین روزی در سال ۱۳۸۹، فرزاد کمانگر، معلمی دلسوز، فعال حقوق بشر و صدای رسای عدالت، به همراه یاران وفادارش، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و مهدی اسلامیان، توسط رژیم جمهوری اسلامی در زندان اوین اعدام شدند.
این عزیزان در دادگاه‌هایی ناعادلانه، بدون دسترسی به وکیل و تنها بر اساس اعترافات زیر شکنجه، به مرگ محکوم شدند. جرم آنان، جز فریاد آزادی، دفاع از کرامت انسان، و آرمان‌های والای عدالت نبود. جمهوری اسلامی، در تلاش مذبوحانه برای خاموش کردن صدای آگاهی، آنان را به چوبه دار سپرد؛ غافل از آن‌که صدای فرزادها با مرگ خاموش نمی‌شود، بلکه پژواک آن تا ابد در دل تاریخ و وجدان بیدار انسان‌ها باقی خواهد ماند.
فرزاد، آموزگاری بود که در کلاس درس، عشق به انسان و آزادی را می‌آموخت؛ در زندان، شکنجه شد اما سر خم نکرد؛ و در نهایت، زندگی‌اش را نثار آرمان‌هایی کرد که امروز، الهام‌بخش نسلی نوین از مبارزان آزادی و عدالت است.
کانون دفاع از دموکراسی در ایران (هلند)، ضمن گرامی‌داشت یاد این جان‌باختگان راه آزادی، تأکید می‌کند که مبارزه برای تحقق جامعه‌ای آزاد، عادلانه و انسانی ادامه دارد. ما بر این باوریم که خون فرزادها، زمین را آبیاری کرده و امید به آینده‌ای رها از ظلم، در دل میلیون‌ها انسان کاشته است.
ما همچنان صدای دادخواهی خانواده‌های این عزیزان هستیم و خواستار پایان‌دادن به روند اعدام، سرکوب، و نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران هستیم.
یادشان گرامی، راهشان پر رهرو
کانون دفاع از دموکراسی در ایران (هلند)
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴
تبدیل مدارس به «پناهگاه»