ارسلان احمدی ریک‌آبادی
در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران، ۱۲ اردیبهشت به عنوان روز معلم شناخته می‌شود؛ اما برای بسیاری از معلمان آگاه، فعالان صنفی، کنشگران حقوق بشر و به‌ویژه نیروهای اپوزیسیون، به‌ویژه اپوزیسیون کورد و کوردستان، ۱۹ اردیبهشت معنایی دیگر دارد: روز خون، صداقت، آموزش و مقاومت؛ روزی که یادآور اعدام ناجوانمردانه‌ی پنج زندانی سیاسی به‌دست رژیم جنایتکار و اشغالگر جمهوری اسلامی ایران است.
در بامداد ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، زندان اوین تهران شاهد جنایتی دیگر از سوی رژیم بود:
شهیدان فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان، بدون اطلاع خانواده‌ها، و بدون طی تشریفات عادلانه قضایی، به چوبه‌های دار سپرده شدند؛ جنایتی که هدف آن نه اجرای عدالت، بلکه ارعاب جامعه و خفه کردن صدای اعتراض پس از جنبش سبز بود.
در میان این عزیزان، نام فرزاد کمانگر، معلم متعهد کورد اهل کامیاران، برجسته‌تر از همیشه در خاطره‌ها باقی مانده است. معلمی که نه‌تنها به آموزش سواد، بلکه به آموزش آگاهی، آزادگی و ایستادگی باور داشت. او نماد معلمی بود که “آموزش” را به سلاحی علیه ظلم بدل کرد؛ سلاحی بی‌صدا اما قدرتمند.
از سال ۱۳۹۰ به بعد، جریان‌های اپوزیسیون کورد و انجمن‌های مستقل و صنفی معلمان در ایران، تلاش کرده‌اند که ۱۹ اردیبهشت را به عنوان روز معلم گرامی بدارند. بسیاری از اعتراضات صنفی و تحصن‌های معلمان در همین بازه زمانی سازماندهی شده‌اند؛ به‌مثابه‌ی ادای دین به فرزاد و یارانش، و ادامه راهی که او آغاز کرد.
رسانه ارسلان احمدی ریک‌آبادی ضمن گرامی‌داشت این روز، روز معلم را به تمامی معلمان مبارز، آگاه و شریف تبریک می‌گوید و یاد و خاطره‌ی شهید فرزاد کمانگر و رفقای مبارزش؛ شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان را با احترام و افتخار گرامی می‌دارد.
باشد که ۱۹ اردیبهشت، نه فقط روزی برای یادآوری یک جنایت، بلکه روزی برای زنده‌نگه‌داشتن امید به آموزش آزاد و جامعه‌ای عادلانه‌تر باشد.
یادشان گرامی، راهشان پررهرو